Memuar szczęściarza - czyli fantastyka, czarny humor i twoja stara

Mam dla Was książkę, przy której można boki zrywać i zapomnieć o otaczającej porażce codziennych niepowodzeń. Ale się przy niej uśmiałam... Spędziłam przy niej fajnie czas, poprawiła moje samopoczucie i z bananem na twarzy, przemierzałam mój dzień. Temu zakończenie, które obwieściło koniec pierwszej części, bardzo mnie ucieszyło. Rzadko czytam komedie i do tego fantasty, ale jak się już za jakąś zabieram, to wybieram wisienki na torcie.

Tę opowieść odczułam trochę jak bajkę dla dorosłych, które śmieszą i pokazują realizm wymyślonych sytuacji w świecie ludzi pechowych.

Znam kilku ludzi naprawdę pechowych, ale ten bohater przebił ich wszystkich. Jego pech nie odstępował go od dnia narodzin. Mimo tylu nie szczęść Brunon jest człowiekiem niezmiernie pozytywnie nastawionym do życia i chętny nowych przygód. Nie boi się wyzwań, choć najczęściej opiera się na pomocy innych, nie zawsze tego świadomych współziomków.

Brunon pisze swoją opowieść w formie pamiętnika, czyli czytamy tę książkę w pierwszej osobie, co zbliża jeszcze bardziej do niego i jego wrodzonej głupoty. Szybko zyskuje moją sympatię i chętnie przemierzałam z nim szlaki, jakimi podążał i zaliczałam z nim mnóstwo wpadek. Wraz z nim brałam udział w walce ze strasznymi potworami, gdzie potężna magia potrafiła zdziałać cuda.

Wśród swoich wielkich nieszczęść i pechowych sytuacji spotkał potężne bóstwo, które obdarowało go darem szczęścia. To chyba największy dar, jaki ktokolwiek mógłby ...

Myślicie, że macie pecha w życiu? To poczekajcie, aż usłyszycie historie Brunona.

Książka to w zasadzie pamiętnik największego pechowca na świecie. Od początku swojego życia nie ma łatwo. Zostaje wychowany w burdelu i trafia do okolicznej bandy złodziei. Jedna z ich akcji źle się kończy, a pech bohatera się do tego przyczynia. Jako więzień będzie musiał walczyć z demonami, które nie będą miały litości nawet dla tak słabego zawodnika. Jak poradzi sobie Brunon?

Życie głównego bohatera zmienia się o 180 stopni, gdy otrzymuje dar. Jestem bardzo ciekawa jak rozwinie się ten wątek.

Praktycznie cała książka napisana jest z perspektywy Brunona, jedynie jeden rozdział jest z punktu widzenia innego bohatera, myślę, że to dobre urozmaicenie. W życiu głównego bohatera dzieje się naprawdę wiele. Często wpada w kłopoty i poznaje ciekawe osoby. Język książki jest bez cenzury, co znaczy, że mamy tutaj dużo przekleństw, co idealnie oddaje myśli bohaterów i klimat. Główny bohater opisuje wprost co myśli i co się dzieje. Przy książce nie można się nudzić, a tym bardziej nie śmiać. Jest mnóstwo czarnego humoru. W pewnych momentach po prostu nie da się nie zaśmiać na głos. W książce występują brutalne opisy, bo jednak jest dużo walk z demonami.

Końcówka książki brzmi bardzo obiecująco na ciekawą serię. Mam nadzieję, że autor wykorzysta potencjał, a książka trafi do osób, które docenia jej nietuzinkowość. Zaufajcie mi, że nie ma drugiej takiej książki na ry...

To, co skusiło mnie do sięgnięcia, po książkę była okładka 😁 i nie chodzi o jej wygląd, choć też przyciąga wzrok, a dopisek pod tytułem „fantastyka, czarny humor i Twoja stara”... No weźcie jak się temu oprzeć? 😁

Książka to swoisty pamiętnik największego pechowca na świecie Brunona, który przez zbieg okoliczności zostaje obdarzony szczęściem… od tego momentu pechowe zdarzenia przynoszą szczyptę dobrych konsekwencji 😁, ale od początku, Bruno przez przypadek dokonuje przestępstwa, przez które zostaje skazany na śmierć. Jednak kolejki pod katowski topór są tak długie, że mężczyzna w więzieniu spędza 5 lat, gdy już, już, powoli zaczyna żegnać się z życiem, na jedną z krain napadają demony, a do walki z nimi wysłani zostają, nie tylko żołnierze, ale i skazańcy… tak zaczyna się splot wielu zaskakujących zdarzeń, które zmienią życie Bruna już na zawsze…

Jestem zaskoczona, zwykle książki z małą ilością dialogów mnie odrzucają, to jednak lekki styl autora sprawił, że każda strona była wybitnie zabawna i rozpalała ciekawość 😁 Bruno ma spory dystans do siebie i swojego otoczenia, a przez to jego język jest dość frywolny, więc jeśli nie lubicie „zaklinania” teraźniejszości to może wam to trochę przeszkadzać. Mnie raczej bawiły te grubiańskie odzywki i śmieszne porównania.

Książka wypełniona jest czarny humorem i dosyć hmmm… ostrym językiem.

Fantastyka z dopracowanym światem, szalonymi i wrednymi bohaterami, oraz masą krwi i flaków, nie tylko ludzi...