Mała Nina

Nina ma osiem lat, mieszka z mamą, a w weekendy odwiedza tatę, który mieszka w innym mieście. Czasem jest jej przykro, że rodzice się rozstali, jednak są i plusy, jak np. podwójne święta. Dziewczynka nigdy się nie nudzi, ma masę pomysłów, które nie zawsze są odpowiednie. Samotna wyprawa do zoologa, chrzest chomika zupełnie inny niż wszystkie - to tylko nieliczne z jej przygód. Co jeszcze wymyśli? Jakie przygody przeżyje?

W książce znajdziemy kilkanaście przygód Niny opowiedziane jej oczami. Są ciekawe, wciągające, niejednokrotnie wywołujące dużo śmiechu. Jednocześnie poruszają niełatwe tematy jak np. rozwód rodziców.

Główną bohaterką jest sympatyczna dziewczynka, której po prostu nie da się nie polubić. Jest urocza, kocha zwierzęta i choć nie zawsze jest grzeczna, potrafi wyciągnąć wnioski (przynajmniej w większości przypadków).

Wizualnie książka jest ciekawa. Znajdziemy w niej nieduże, dość ładne rysunki przedstawiające główną bohaterkę.

„Mała Nina” to świetna książka pełna przygód, z sympatyczną bohaterką. Polecam dla dzieci w okresie wczesnoszkolnym (tak mniej więcej wiadomo, jeden 7 latek jest gotowy na bardzo poważne książki, drugi woli pozycje z dużymi obrazkami i minimalną ilością tekstu).

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2022/05/MaaNinaWydawnictwoWilga.html

 Nie cierpię rozpoczynać recenzji od prywatnej manifestacji religijnej. Chyba nigdy jeszcze tego nie robiłam ale teraz po prostu MUSZĘ!W obronie Niny! Jestem katoliczką. Wierzącą w Boską opatrzność (a jeszcze mocniej - nie wiedzieć czemu - w opiekę Matki Boskiej). Praktykującą. Ale jestem również samotną matką wychowującą córkę w wieku zbliżonym do naszej bohaterki. I (podobnie jak Nina) także miałam kiedyś 8 lat! W "białym tygodniu" wracając z mszy z kolegą weszliśmy do cudzego ogrodu i ogołociliśmy z pięknego, białego bzu połowę krzewu! Uwierzcie - nie kojarzyło mi się to z kradzieżą! Chcieliśmy jedynie zrobić przyjemność naszym mamom i przynieść im do domu pachnące bukiety! Piszę o tym, bo nie rozumiem ludzi piętnujących dziecięce pomysły (które nie mają w sobie nic ze złych intencji.. są zaspokojeniem ciekawości albo ukrytych pragnień.) Potępiający ten rozdział (komunijny) ludzie "Nie Doczytali Bo Tak Pewnie Bezpieczniej i Wygodniej", że dziewczynki chciały mieć po prostu Jezusa zawsze przy sobie. Dla mnie to stanowiło jawny przykład uwielbienia, na jaki stać tylko dziecko (w naturze dziecka nie leży zło!!!). Żaden z tych "obrońców wiary" nie doczytał też, że Nina była wychowywana jako ATEISTKA więc dla niej wszelkie religijne kwestie były całkiem nowe. Ale już sam fakt, że bardzo chciała przystąpić do I Komunii, bo chciała przyjąć Jezusa do swojego serca, już naszym "dewotom" umknął!!! A ja powiem krótko - Nina jest świetną dziewczynką - wrażliwą, kochającą i inteli...