Maksymilian Gierymski

Maksymilian Gierymski był pierwszym malarzem polskim, który umiał dostrzec piękno i poezję w codziennej prozie życia, w szarej powszechnej rzeczywistości prowincjonalnych miasteczek, w ubogich i smutnych jesiennych krajobrazach, będących tłem dla znużonych żołnierzy lub wytwornych jeźdzów z epoki rokoka. Utrwalony na jego płótnach świat był najczęściej czułym przypomnieniem kraju rodzinnego, przepuszczonym przez filtr wyobraźni realisty perfeksyjnie władającego środkami warsztatowymi. Ten przedstawiciel pokolenia pozytywistów, od dziecka zafascynowany poezją romantyczną, łączył w sobie chłodny racjonalizm z romantyczną wrażliwością i uczuciowością. Jego postawę artystyczną cechował brak wszelkiej ostentacji.