Pierwsze całościowe ujęcie obrazu Lwowa w literaturach różnych narodów,
obejmujące całe dwudzieste stulecie, w którym najwyraźniej zaobserwować
można sposoby konstruowania polskiej, ukraińskiej, żydowskiej i
rosyjskiej narracji lwowskiej, ich wzajemne związki
i konflikty. Dopiero na takim tle czytelne stają się dzisiejsze spory i dyskusje o tożsamości
lwowskiej.Jednym z podstawowych rysów „literatury lwowskiej” jest
wielokulturowość miasta, nieodmiennie przywoływana przede wszystkim
przez Ukraińców i Polaków jako najwspanialsza z jego cech. Autorka stara
się pokazać, z jakich elementów i jak interpretowanych powstają kuszące
bezchmurnością obrazy Lwowa jako idylli oraz co w istocie za nimi stoi.
Ten mit bowiem często służy za wygodną zasłonę, kryjącą rzeczywiste
historyczne problemy i spory tożsamościowe, a także nieustanne próby
oznaczania i oswajania miasta zgodnie z własną kulturą – i przeciwko
cudzej.
Książka jest piątą pozycją w serii Biblioteka Europy Środka pod redakcją
prof. Jacka Purchli.