Listy pani de Sévigné

Maria de Rabutin Chantal, markiza de Sévigné, urodziła się w 1626 roku w Paryżu. Wcześnie straciła rodziców i wychowaniem jej zajął się wuj Krzysztof de Coulanges, opat Livry. Miała znakomitych nauczycieli i odebrała staranne wykształcenie. Zaledwie ukończyła 18 lat, wyszła za mąż za markiza de Sévigné, utracjusza i awanturnika, który w 1651 roku zginie w pojedynku. Młoda wdowa zajmuje się wychowaniem swoich dwojga dzieci, ale utrzymuje też liczne stosunki towarzyskie, bywa na dworze Ludwika XIV. Podróżuje niewiele i niezbyt chętnie. Umiera w Prowansji, u córki, w 1696 roku. Ważnym momentem w życiu markizy jest wyjazd jej córki Franciszki Małgorzaty do Prowansji, gdzie mąż jej, hrabia de Grignan, obejmuje urząd namiestnika gubernatora. Matka zaczyna pisać do córki listy, nie przypuszczając wcale, że zyskają jej nieśmiertelną sławę. Pisze z naturalną swadą o tym, co dzieje się w kręgu przyjaciół, w rodzinie, w życiu publicznym i na dworze królewskim. O wartości listów pani de Sévigné stanowi nie tylko przebogaty obraz epoki, jaki nam zostawiła, ale przede wszystkim to, że owe listy nasycone są bystrą obserwacją, wrażliwością uczuć, dowcipem i inteligentną refleksją ich autorki. Pierwsze zbiory listów markizy, mozolnie przygotowywane do druku, ukazały się we Francji już w XVIII wieku. Listy pani de Sévigné należą do celniejszych osiągnięć francuskiej literatury klasycznej.