Autorka – akademicki badacz teatru, a zarazem reżyser –praktyk, ponadto prywatnie przyjaciółka Lidii Danylczuk, w pogłębionym merytorycznie i ciepłym eseju przybliża czytelnikowi osobę i dzieje kariery teatralnej tej nietuzinkowej aktorki. Jej tekst nie stroni nie tylko od szczegółowych anegdot, ale również i wtrąceń trafnie objaśniających skomplikowane pozateatralne konteksty drogi artystycznej bohaterki. Jest on także źródłem wiedzy na temat przemian teatru ukraińskiego i wtajemnicza w intymności zmagań z materią teatru na poziomie filozofii, aksjologii i technologii, jakie stały się udziałem twórczych i konsekwentnych przyjaciółek (Wołyćkiej-Zubko i Danylczuk) zakochanych w scenie. Scenie, w której dostrzegają swego rodzaju instrumentarium, za pomocą którego artysta wypełnia misję humanistycznej samorealizacji i staje się pośrednikiem w wymianie dóbr wyższego rzędu między ludźmi.