Opinia na temat książki Leśna obietnica

Moje pierwsze spotkanie z autorką i już wiem, że nie ostatnie.
Żelisława ucieka przed koszmarem wojny do lasu. Jej mąż i syn stracili życie, ale ma jeszcze córkę. To dla niej poświęca życie i organizuje nowe, z dala od cywilizacji. Żyją w leśnej chacie, gdzie matka wprowadza Żanetę w tajniki zielarstwa, a z czasem też w rolę akuszerki. Przyjmują pod swój dach wojenne sieroty porzucone w lesie. Dziewczyna od zawsze się buntowała, nie rozumiała, dlaczego nie może chodzić do szkoły wraz z innymi dziećmi, ani przekraczać granicy lasu. Nie rozumiała, dlaczego matka poświęca większą uwagę przybranemu rodzeństwu z niepełnosprawnością niż jej.

Życie toczy się monotonnie, do czasu, kiedy Żaneta poznaje drwala Jaromira. Uczy się od niego pisać i czytać, i z czasem zakochuje. Kiedy Żaneta zachodzi w ciążę, jest szczęśliwa. Nie wie jednak, że jej matka zawarła pakt z Dziewanną – boginią lasu- i jeśli Żaneta (i wszystkie kobiety w ich rodzie) urodzą syna- muszą go oddać bogini w ofierze.
Jak zapewne się domyślacie, to dopiero początek dramatu…
Tak, dramatu. Niech Was nie zwiedzie ta urocza okładka.
To nie jest sielankowa baśń, a historia pełna cierpienia, tajemnic, trudnych (nie zawsze dobrych) wyborów, dramatów ludzkich. Jest też dużo wierzeń i mitologii słowiańskiej. Pojawia się też wątek romantyczny, ale mężczyźni są postawieni w bardzo złym świetle, bo przecież „wszyscy są tacy sami i chcą tylko jednego”.
Jeśli mam być zupełnie szczera to główna bohaterka mnie irytowała i odpychała, a fabuła była momentami dziwna. Mimo to uważam, że to jest ciekawa i warta uwagi historia.

Otwarte zakończenie pozostawia nadzieję na kontynuację. Jestem jej ciekawa.