Książka prof. Mieczysława Kreutza dotyczy problematyki najważniejszej dla rozwoju życia osobowego człowieka – wychowania i samowychowania. Autor, rezygnując z analizy pojęć i definicji charakteru, proponuje przejście na płaszczyznę konkretnego działania.
Wskazuje metody formowania charakteru poprzez powtarzanie pewnych aktów prowadzące do zdobycia konkretnej sprawności; podkreśla, że praca nad charakterem wymaga codziennych, stałych i nigdy nieustających czynności – niezbędny jest „nawyk stałego pielęgnowania charakteru”.
W książce m.in. wskazówki dla wychowawców, o zwalczaniu wad, o potrzebie samokontroli, panowaniu nad uczuciami, lekturze i wpływie warunków zewnętrznych. Namysł nad tymi zagadnieniami umożliwia ukształtowanie pięknej i szlachetnej postawy człowieka wobec wszelkich wyzwań życia.
Mieczysław Kreutz (ur. 1893 r. we Lwowie, zm. 1971 r. w Warszawie), filozof, psycholog, biolog; profesor uniwersytetów: Jana Kazimierza we Lwowie, Wrocławskiego oraz Warszawskiego; autor książek z zakresu psychologii, wychowania i teorii woli.
Wskazuje metody formowania charakteru poprzez powtarzanie pewnych aktów prowadzące do zdobycia konkretnej sprawności; podkreśla, że praca nad charakterem wymaga codziennych, stałych i nigdy nieustających czynności – niezbędny jest „nawyk stałego pielęgnowania charakteru”.
W książce m.in. wskazówki dla wychowawców, o zwalczaniu wad, o potrzebie samokontroli, panowaniu nad uczuciami, lekturze i wpływie warunków zewnętrznych. Namysł nad tymi zagadnieniami umożliwia ukształtowanie pięknej i szlachetnej postawy człowieka wobec wszelkich wyzwań życia.
Mieczysław Kreutz (ur. 1893 r. we Lwowie, zm. 1971 r. w Warszawie), filozof, psycholog, biolog; profesor uniwersytetów: Jana Kazimierza we Lwowie, Wrocławskiego oraz Warszawskiego; autor książek z zakresu psychologii, wychowania i teorii woli.