„Krzesło” to zbiór namalowanych słowami historii, galeria wypełniona nieoczywistymi portretami. Czytelnik nie otrzymuje gotowego wzoru, według jakiego powinien „odczytać” daną postać, czy opowieść. „Trzeba mieć szacunek dla widza, nie można narzucać mu odbioru” – mówi bohaterka jednego z opowiadań („Płótno”) i tak samo autorka traktuje swoich czytelników.
W swoich wyrafinowanych opowiadaniach Katarzyna Lewandowska przygląda się jednostkom, związkom, rodzinom oraz ich codzienności – zawsze z głębokim zrozumieniem i wnikliwością psychologiczną. Pokazuje, jak próbujemy odnaleźć siebie i budować własne szczęście w świecie, który nikomu tego nie ułatwia. To małe prozy i zarazem wielka literatura!
Michał Paweł Urbaniak, pisarz
W swoich wyrafinowanych opowiadaniach Katarzyna Lewandowska przygląda się jednostkom, związkom, rodzinom oraz ich codzienności – zawsze z głębokim zrozumieniem i wnikliwością psychologiczną. Pokazuje, jak próbujemy odnaleźć siebie i budować własne szczęście w świecie, który nikomu tego nie ułatwia. To małe prozy i zarazem wielka literatura!
Michał Paweł Urbaniak, pisarz