Ostatnie dziesięciolecie życia Husserla było wypełnione różnymi dociekaniami, które zaowocowały jednak jedynie pracą "Kryzys nauk europejskich i fenomenologia transcendentalna", ogłoszoną tylko częściowo za jego życia. Kryzys ten polega, zdaniem Husserla, na tym, iż nauka europejska, utraciwszy kontakt z bezpośrednim doświadczeniem i ostateczną subiektywnością, nastawiła się wyłącznie na pojęciowo określony świat „obiektywny” nauki, nie zdając sobie sprawy, iż stanowi on jedynie wyższą formę obiektywizacji nadbudowującej się nad światem, w którym żyjemy (Lebsenswelt). Fenomenologia Husserla wywarła ogromny wpływ na filozofię i inne nauki humanistyczne XX w.