Do nich dopisujemy Kronikę bernardynów w Polsce pióra o. Cypriana Damirskiego. Określona jest datami 1453–1651, ale autorską kroniką jest w latach 1637–1651. Została ona już, pośród innych tekstów,wydanawe Lwowie w 1874 r. przez o. Sadoka Barączaw książce pt. Pamiętnik zakonu Wielebnych Ojców Bernardynów w Polscze. Teraz ukazuje sięsamodzielnie, w przekładzieo. Kazimierza Żuchowskiego z łaciny na język polski. Jest spełnieniem życzeń tych, którzy domagali się lepszegowydania kroniki. Nie jest kroniką jednego klasztoru, ale kroniką prowincji i zakonu w Polsce. Autor odnotowuje wydarzenia z historii Polski i historii Kościoła w Polsce. Arcyważna dla dziejów kultu św. Jana z Dukli.Wystawia takżeznakomite świadectwo jej autorowi o. Cyprianowi Damirskiemu. Jeszcze nie tak dawno w środowiskach historycznych mówiono o kryzysie publikacji źródeł. Patrząc na kilka wymienionych przykładów, i to tylko z jednego środowiska, można powiedzieć, że został on przezwyciężony. Prezentowana książka jest tego potwierdzeniem. Tekst został wydany w języku polskim,tym samym stał się dostępny także dla tych, którzy nie znają języka Rzymian.