Konwergencja i nierówności regionalne w Polsce w świetle neoklasycznych modeli wzrostu

Akademia Ekonomiczna w Poznaniu ma bardzo bogate tradycje i znaczące osiągnięcia w badaniach regionalnych. Warto pamiętać o ważnych pracach prowadzonych w tej dziedzinie przez znanych i wybitnych jej profesorów: Seweryna Kruszczyńskiego, Ryszarda Domańskiego, Bohdana Gruchmana, Jerzego Tarajkowskiego i Lucynę Wojtasiewicz. Niniejsza książka jest próbą kontynuacji tych prac i zarazem wstępem do badań nad konwergencją i nierównościami regionalnymi w Polsce przy wykorzystaniu matematycznych modeli wzrostu gospodarczego. Zróżnicowanie rozwoju gospodarczego według regionów staje się jednym z ważniejszych nurtów badawczych współczesnej ekonomii. Procesy globalizacyjne prowadzą z jednej strony do zwiększenia zróżnicowania regionalnego, z drugiej natomiast wyzwalają procesy konwergencji i tendencje do wyrównywania poziomu rozwoju gospodarczego. Zmniejszaniu dysproporcji w poziomie rozwoju gospodarczego między regionami służy wiele instrumentów. W Unii Europejskiej centralnym zagadnieniem jest wyrównywanie poziomu rozwoju regionów. Będzie to główny cel polityki spójności w latach 2007-2013, w której realizację zaangażowane zostaną bardzo duże fundusze unijne. Autorzy podjęli próbę opisu konwergencji i nierówności regionalnych w Polsce. Do realizacji tego celu wykorzystali dostępne dane statystyczne, zastosowali modele wzrostu gospodarczego Solowa-Swana i Mankiwa-Romera-Weila oraz metody kalibracji parametrów tych modeli do konstrukcji długookresowych scenariuszy wzrostu gospodarczego w Polsce w ujęciu regionalnym. Prowadzone przez nich badania empiryczne służą zarówno do oceny tych zjawisk, jak i do głębszej refleksji nad konstrukcją coraz efektywniejszych narzędzi opisu i analiz zróżnicowania regionalnego. Według Autorów narzędzi takich należy poszukiwać w matematycznej teorii wzrostu i rozwoju gospodarczego.