Ewangelia i media: sojusz czy rywalizacja? Takie oto pytanie stawia autor książki Komunikacja religijna w McLuhana wizji. Media są godnym zachwytu darem Boga, ale nie są najważniejszym kanałem przekazu Ewangelii. Najważniejszym medium przekazu Ewangelii jest konkretny, żywy człowiek, który uwierzył całym sobą w Jezusa i Jezusowi. To człowiek jest przedłużeniem Ewangelii w przestrzeni i w czasie, tak jak media są przedłużeniem człowieka. I zgodnie z myślą McLuhana: to człowiek jest wiadomością Ewangelii. Media posiadają potężną siłę oddziaływania, przesyłania i zarządzania informacjami. Dają też możliwość korzystania z nich w drodze oraz łączenia ludzi na odległość. Można dzięki nim transmitować wydarzenia na żywo. Miniaturyzacja i mobilność mediów bardzo ułatwiają ludzkie funkcjonowanie, życie, pracę i wypoczynek. Media nie wniosły jednak wielkiej rewolucji w przekaz Ewangelii, to raczej Ewangelia wniosła i wciąż wnosi rewolucję w media i w nasz świat. Media, które tylko informują o Ewangelii, w istocie zamykają ją w bitach, światłowodach i w satelitach, a Ewangelia jest Osobą i Życiem. I dlatego Ewangelia rozrywa bukłaki mediów, bo nie jest jedną z informacji, ale ciągle nowym winem życia i nie da się jej ograniczyć żadnym medium. Chodzi o to, żeby w codziennym życiu nie pomylić mocy Ewangelii z potęgą mediów, to w końcu Ewangelia daje moc tym, którzy ją przyjęli. O ile jednak media pomagają tej wyjątkowej Informacji stawać się życiem w konkretnym człowieku, które komunikuje Jezusa i Jego miłość, o tyle można i trzeba je wykorzystać. Stają się wówczas ścianą, która nie tyle dzieli, co łączy więźniów w celi. Tylko w tym znaczeniu mają one swoje miejsce w komunikacji religijnej. Tylko pod tym warunkiem trzeba je wykorzystać ze wszystkich sił. Jeśli pomagają Ewangelii przechodzić z poziomu informacji na poziom życia, to wówczas ten alians Ewangelii i mediów jest dobry, a nawet bardzo dobry. Krzysztof Marcyński SAC - ksiądz, medioznawca, absolwent New York University w Stanach Zjednoczonych na specjalności media ecology. Adiunkt w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa na UKSW w Warszawie oraz wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Ołtarzewie. Zajmuje się szczególnie rozumieniem mediów, komunikacją religijną i kompetencją komunikacyjną. * * * Biada tym, którzy nie odczytują znaków czasu – słowa zaczerpnięte z Ewangelii św. Mateusza pozostają aktualne od 2000 lat, ale obecnie znaki czasów zmieniają się w zawrotnym tempie. W szczególności niezmiernie szybko zmieniają się środki komunikacji społecznej, a wraz z nimi zmienia się otoczenie człowieka. Książka ta, to nie szkolny poradnik, ale głębokie studium o możliwościach, a także o ograniczeniach mediów. Pomaga zrozumieć to nowe środowisko ewangelizacji, jakimi są szybko zmieniające się media. Autor ukazuje oryginalne i trzeźwe spojrzenie na ich rolę w komunikowaniu Ewangelii. To pierwsza na polskim rynku tak wnikliwa refleksja na temat komunikacji religijnej. prof. dr hab. Tomasz Goban-Klas Książka Krzysztofa Marcyńskiego SAC wpisuje się znakomicie w wielkie zatroskanie o autentyczne komunikowanie Słowa Bożego w świecie mediów. Autor zastanawia się nad tym, czym jest komunikowanie Słowa Bożego i co się z nim dzieje, kiedy dokonuje się ono przez media. Publikacja daje świadectwo spekulatywnym zdolnościom Autora, jego rzetelności naukowej i warsztatowej, a także jego erudycji. Swej refleksji nie zamyka w hermeneutycznym języku, żargonie środowiskowym, a raczej trudne problemy przedstawia w sposób prosty. Niewątpliwie dzięki badaniom źródłowym oraz wykorzystaniu licznych i dotyczących różnych dziedzin wiedzy opracowań – staje się on jednym z ciągle nielicznych w Polsce znawców teorii komunikowania Słowa Bożego w kontekście mediów. Bez wątpienia książka ta wypełnia lukę, nie tylko w polskiej literaturze przedmiotu. ks. prof. dr hab. Paweł Góralczyk Czy jest możliwy powrót teologów na obszary kultury, która niekiedy podkreśla namiętnie swój laicki charakter? Tak pytał już przed dwudziestoma laty ks. Janusz St. Pasierb w Pionowym wymiarze kultury. Dramatyzm i powaga tego pytania unoszą się też nad każdą stronicą książki Krzysztofa Marcyńskiego SAC. Stawiane przez niego pytania dobrze obrazują odautorską świadomość tego problemu: Jak mówić o Bogu w świecie mediów elektronicznych? Jak zakomunikować osobowego Boga w dobie mediów cyfrowych? Na ile współczesna retoryka, jaką są elektroniczne media, nadaje się do głoszenia homilii? Obok tych – i wielu innych – oryginalnych, odważnych, samodzielnych pytań i hipotez badawczych, do walorów książki należy też zaliczyć obfitą bibliografię, źródłowość badań, ich erudycyjność i interdyscyplinarność oraz komunikatywność i barwność języka. ks. prof. dr hab. Jerzy Szymik