Klimt

Jest to dziwna książka pod tym względem, że w ogóle nie mogę zrozumieć, dlaczego została wydana, a tym bardziej jakim cudem zwróciła na siebie uwagę kogoś, kto zechciał ją sfilmować. Skrótowa, dość nieciekawie napisana, płytka. Autorka zgromadziła kilka faktów z życia malarza i wplotła ją w brednie wyssane z palca. Nie zakończone wątki, nie wyjaśnione zdarzenia, jakby były bez znaczenia, płaski styl, nudne dialogi... Klimt został przedstawiony jako erotoman, szaleniec, schizofrenik, którym w rzeczywistości istotnie był, lecz tutaj te przypadłości ukazane są płytko, bezbarwnie, bez kontekstu, bez sensu. Autorka kazała mu umrzeć na syfilis, co jest niezgodne z prawdą. Trzeba jednak przyznać, że książka jest dużo bardziej zrozumiała niż film na niej oparty, przynajmniej zrozumiałam kilka wątków, które na ekranie nie miały najmniejszego sensu. Najciekawszą postacią wydaje się być Midi, która jako jedyna postać coś przeżywa, coś czuje i coś sobą reprezentuje.