Katarzyna Medycejska to biografia jednej z najwybitniejszych indywidualności wśród władców, którzy panowali w Europie szesnastowiecznej. Katarzyna jest postacią zarówno słynną, jak osławioną, krańcowo odmiennie ocenianą. Ta kontrowersyjność oceny nie jest wyłącznie dziełem potomności, gdyż ujawniła się wyraźnie jeszcze za życia królowej. Widziano w owej niepozornej zewnętrznie kobiecie zarówno podstępną intrygantkę i osobę opętaną chorobliwą żądzą władzy, skłonną do zbrodniczych wręcz posunięć, jak też władczynię łagodną i przystępną. Jedni mieli ją za bezwzględną zwolenniczkę katolicyzmu, inni - za stronniczkę i protektorkę hugenotów. W portrecie tym stale przeważały jednak barwy ciemne. Co o Katarzynie sądzi badacz współczesny? Autor nie neguje wprawdzie jej osobistej odpowiedzialności za tragiczne wydarzenia, lecz - niewątpliwie zafascynowany osobowością kobiety, która przez ponad ćwierć wieku była właściwie wyłącznym kierownikiem polityki francuskiej, choć w tym czasie trzech jej synów zasiadało na tronie - składa jej gorący hołd jako niepospolitej jednostce, której działalność pozwoliła szesnastowiecznej Francji zachować jedność terytorialna w czasach okrutnych wojen domowych na tle religijnym.