Karłowicz w Tatrach

Ze wstępu do wydania trzeciego, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1968: Gdy w lutym 1909 roku rozeszła się po muzycznej Polsce tragiczna wieść o „białej śmierci” pod stokami Małego Kościelca, stało się jasnym, że z odejściem Mieczysława Karłowicza nasza młoda symfonika poniosła niepowetowaną stratę. … … Nie umiano dopatrzyć się przyczyn spadku lawiny. Mówiono nawet o umyślnym spowodowaniu własnej śmierci. … … Śmierć Mieczysława Karłowicza okryła żałobą całe polskie taternickie i muzyczne społeczeństwo. Zginął ostatni romantyk Tatr. Natychmiast pośpieszono z inicjatywą wydania jego tatrzańskich wspomnień, ozdobionych wyborem zdjęć. Stało się to w 1910 roku nakładem Sekcji Turystycznej, a piękna książka „Mieczysław Karłowicz w Tatrach” zyskała sobie natychmiast sympatię ludzi w Tatrach rozmiłowanych. Nakład wkrótce się wyczerpał. Dziś, po latach, wydajemy po raz czwarty wszystkie – nawet najdrobniejsze – tatrzańskie opisy Mieczysława Karłowicza, zdobiąc je wyborem znanych i mniej znanych, a częściowo nawet gdzie indziej nie publikowanych zdjęć w nadziei, że nie tylko miłośnicy Tatr, ale także i muzycy polscy poznają inną jeszcze „nutę” w jego prześlicznej i wzruszającej muzyce. … Zredagował i wstępem opatrzył Jerzy Młodziejowski.