Językowy obraz świata u wybranych przedstawicieli lingwistyki niemieckiej, amerykańskiej i polskiej

Praca ma charakter teoretyczny. Być może posłuży ona jako skrypt do lingwistyki kulturowej. Przedstawiono w niej poglądy czołowych przedstawicieli językoznawstwa ściśle związane z koncepcją JOS-u w Niemczech (Johann Gottfried Herder, Wilhelm von Humboldt, Leo Weisgerber), w Ameryce (Edward Sapir, Benjamin Lee Whorf) i w Polsce (Jerzy Bartmiński). Punktem wyjścia do przeprowadzonych badań było pojęcie języków rzeczywistych, sformułowane przez Franciszka Gruczę. Badacz nie zgadza się z teoriami pojmującymi języki ludzkie jako „abstrakcyjne systemy” i opowiada się za tezami Jana Baudoina de Courtenay, że język istnieje jedynie w mózgach, duszach, psychikach indywidualnych. Stąd też kluczową część pracy stanowią podrozdziały poświęcone indywiduum. Pytaniem zasadniczym jest, jak wyżej wymienieni badacze postrzegali/postrzegają jednostkę w kontekście języka i językowego obrazu świata. Tę część pracy poprzedza przedstawienie i przybliżenie podstawowych dla każdego z omawianych badaczy pojęć i zagadnień związanych z koncepcją językowego obrazu świata.