Jeż

Ta krótka książka to opowieść o Piotrusiu, który z powodu kolców nazywany jest Jeżem. Nieufny chłopiec z sierocińca trafia do rodziny adopcyjnej – małżeństwa, które nie ma dzieci, ale już od dawna bardzo ich pragnie. Jeż ma wiele kolców, jest samotny i zamknięty w sobie, na pewno w przeszłości doświadczył wielu trudnych i smutnych chwil. Nowych rodziców początkowo często kłują ostre kolce jeża. Pomimo ogromnej miłości nie są w stanie bardziej zbliżyć się do chłopca. Mama dużo rozmawia z Jeżem, tłumaczy mu, że go nie urodziła, ale urodził się dla nich w innej rodzinie. Chłopiec stopniowo i powoli daje się oswoić. Ogrom miłości, cierpliwości i akceptacji rodziców sprawia, że odpadają kolejne kolce.

Katarzyna Kotowska napisała krótka, ale mądrą książkę opatrzoną pięknymi ilustracjami. Autorka na przykładzie swojej historii ukazuje powolny proces, w którym adoptowane dziecko przyzwyczaja się do nowych rodziców i zaczyna ich kochać. W mądrej książce pokazane są także emocje, które często towarzyszą adopcji. Autorka udowadnia, że miłość, cierpliwość i zrozumienie są w stanie wyleczyć nawet najgłębsze rany i sprawić, że odpadną wszystkie kolce. Krótka książka jest zdecydowanie warta przeczytania i idealna nie tylko dla dzieci, które zostały adoptowane, ale także dla rodziców adopcyjnych, by zrozumieli jakie emocje może odczuwać dziecko.

Para oczekuje swojego pierwszego dziecka. Ale ono się nie pojawia. Mija czas, zaczynają się coraz bardziej martwić. Świat coraz bardziej szarzeje, znikają nadzieja (zieleń) i inne pozytywne emocje. Gdy już czujemy ten wszech ogarniający smutek... Kobieta i Mężczyzna wreszcie odkrywają prawdę. Ich Dziecko urodziło się już, dzięki innym rodzicom. Aby je odnaleźć skierowali swe kroki do Domu Dziecka. Czekał tu na nich dwuletni synek, ale nie do końca tego się spodziewali... Dziecko miało kolce. Wyglądało jak jeż. Kobieta i Mężczyzna pomyśleli, ze to jakaś pomyłka. Gdzie dziecko?

Po namowie by patrzeć sercem, zabrali chłopca do swojego domu.

Powoli, małymi kroczkami w domu zaczęły pojawiać się kolory. Chłopiec z czasem zaczął gubić igły i otwierał swe serce na miłość.

Zawsze, gdy czytam tą książkę (a robię to co jakiś czas) wyciska mi łzy. Sama historia jest bardzo emocjonalna - Rodzice starający się o dziecko, Synek, który nie jest idealny... Rodzina, która musi nauczyć się miłości. Odrzucić ocenianie, przełknąć własne marzenia i oczekiwania... Kochać.

Ja jestem jak ten Jeż. Jestem nastroszona i nie pozwalam do siebie podejść. Jestem nieufna i trudno mnie oswoić. Ale tym, którzy są cierpliwi oferuje serce.