Opinia na temat książki Jestem otchłanią

"Śmieci wyrzucane przez człowieka opowiadają jego prawdziwą historię, bo w przeciwieństwie do ludzi, śmieci nie kłamią. Wiele można wywnioskować z tego co ludzie wyrzucają"

Kiedy czytam TAKIE książki, które pokazują niewyobrażalną przemoc psychiczną i fizyczną wobec dzieci, zwłaszcza zadawaną przez własnych rodziców, całkiem opadają mi ręce. Powraca wtedy zawsze myśl, dlaczego, mimo tylu innych wynalazków poczynionych przez ludzkość, nie wynaleziono jeszcze czegoś, co eliminowałoby potencjalnych psychopatycznych rodziców przed sprowadzaniem na świat dzieci. Dlaczego jeszcze nikt nie wymyślił czegoś, nie wiem, jakichś testów, egzaminów, kursów, zastrzyków z serum psychopatyczności na bycie rodzicami.? Dlaczego możliwość bycia rodzicem mają dzisiaj wszyscy, tak niemal wszyscy. Bo nawet ci, którym natura czy biologia naturalna tego odmawia, mają teraz nieograniczone sztuczne możliwości spłodzenia sobie małego dzidziusia.

Nie od dziś wiadomo, że przemoc rodzi przemoc. Dzieci poddawane przemocy, statystycznie biorąc, same będą tę przemoc stosować (tak wiem, że są wyjątki, ale one tylko potwierdzają wiadomą regułę) jeśli nie wobec swoich dzieci, to wobec innych i właśnie o tym jest ta książka. O pokręconym na umyśle młodym człowieku, który zabija, bo nie wie, że jest to coś złego. Jednak pewnego pięknego dnia robi coś zupełnie odwrotnego i zapłaci za to najwyższą karę...