Opinia na temat książki Jestem nudziarą

Moje pierwsze spotkanie z autorką. Styczność co prawda już z nią miałam, bo moja mama jest jej wielką wielbicielką, ale nie było mi po drodze by się zabrać za osobiste poznawanie.
Czytając miałam wrażenie że to taki pamiętnik Bridget Jones pisany przez Chmielewską. To tak jeśli chodzi o słów kilka na temat stylu.

Bohaterka twierdzi że jest nudziarą. Jakby tacy tylko nudziarze istnieli na świecie to byłoby naprawdę wesoło.
Jej numery typu szczerość do pana mgr od pedagogiki i aktorzy jako wykładowcy w rozmowie z koszmarną mamuśką koszmarnej uczennicy to numery w sumie znane i oklepane, ale bawią jak marzenie. Właśnie, śmiałam się w głos co trochę czytając tę książkę ;)
Kim jest Dzidzia dla Kamila domyśliłam się bardzo szybko, zaskoczenia nie miałam. Co prawda konfrontacja Tosi i exmałżonki bohatera dostarczyła mi wrażeń. Ale! Największych wrażeń i radości dostarczały mi Małolaty Agaty ;)
W sumie sceny w szkole podobały mi się najbardziej. Bo romans mimo że był i miłość piękna to jednak nie było to tak porywające. Ale to nie jest reklamacja, tylko miłe odświeżenie.
W ogóle było fajnie i ciężko się oderwać. Ubawiłam się uśmiałam, zastrzeżeń praktycznie nie mam.
Podobało się i jak ktoś kiedyś powiedział, łatwiej jest pisać o takiej książce która była wyzwaniem, trudem i przedzieraniem się przez chaszcze. Tu to była czysta przyjemność.