Jestem legendą

"Nikt w nich nie wierzył. Jak można było walczyć z czymś, w co się nie wierzy? Tak właśnie wyglądała sytuacja. Coś czarnego żyjącego w ciemnościach nocy wypełzło wprost ze średniowiecza. Coś zupełnie niewiarygodnego, wszystko, co się z tym łączyło zamknięto na stronicach literatury fantastycznej. Istoty te należały do przeszłości; do melodramatów Stokera albo sielanek Summersa, były tematem krótkich notatek encyklopedycznych w Britannice albo stanowiły wodę na młyn pisarskiej wyobraźni, czy też materiał dla wytwórni sentymentalnych filmów. To tylko ulotna legenda, która przetrwała przez wieki.
No cóż, okazała się prawdą".

Już kilka lat temu widziałam przeciętny, efekciarski i napompowany horror z Willem Smithem "Jestem legendą". Komputerowe monstra budzą we mnie więcej politowania niż strachu, więc seans pozostawił średnie uczucia. Pozytywne opinie na LC skusiły mnie jednak do sięgnięcia po pierwowzór i szczerze mówiąc - bardzo się z tego cieszę, bo to są dwie odmienne historie.

"Jestem legendą" Richarda Mathesona to nie tylko opowieść o zagładzie ludzkości spowodowanej wysypem wampirów. Właściwie to nie jest książka o wampirach, jakiej się spodziewałam. Główny bohater, Robert Neville, został sam na świecie. Przynajmniej jeżeli chodzi o tę mniej krwiożerczą część populacji. Jego obecne życie dalekie jest od szczęśliwości, o wszystko musi zadbać sam, a każda najmniejsza pomyłka może go kosztować życie. Każdego dnia zabezpiecza swój dom, bo każdej nocy cze...

Klasyka absolutna. Napisana w 1954 roku książka uniwersalna (choć przyszłość jest tu opisana jako lata 1976-79), pełna odniesień, głębi, przemyśleń i psychologii. Wampiry, po raz pierwszy, pokazane zostały tu jako pewnie rodzaj plagi naszych czasów, a samotna walka ostatniego ocalałego na ziemi człowieka jako zmagania godne Robinsona Crusoe. Zaskakuje nowatorskim podejściem do tematu (wampiry od strony naukowo-biologicznej), opisami walki, niespieszną grozą, klimatem i świetnym finałem. Na tym kamieniu milowym "siedziel" m.in. Stephen King, Neil Gaiman oraz późniejsi fantaści, szczególnie "straszak" z Maine otwarcie przyznaje się do inspiracji Mathesonem ("Cmętaż zwieżąt", "Miasteczko Salem"). Polecam!

Nawet fajna książka ,chociaż okładka zupełnie nie odpowiednia gdyż film bardzo lekko powiązany jest z fabula książki. Po przeczytaniu książki obejrzałam film i zdziwiło mnie strasznie ,ze to jej ekranizacja. Podobało mi się ,ze te "straszne wampiry" ,które Robert próbował wyleczyć ,stały się nowym społeczeństwem , dominująca cywilizacja. To trochę inne zakończenie niż się spodziewałam po tych wszystkich filmach o mutacjach i zombie ,które dążą tylko do destrukcji i daleko im do inteligentnych stworzeń.

Warto sie zastanowić sie nad światem, gdzie człowiek byłby nienormalny, a wampiry codziennością. Gdzie zwyka normalność traktowana będzie jako kuriozum, a wampiryczność normalnością. Klasyk jeśli chodzi o spojrzenie i to świeże na temat wampirów. Polecam.

Szczerze powiem, iż nie jestem nią zachwycona. Po filmie, który był fantastyczny oczekiwałam, że książka również mnie zadowoli. Skutek był odwrotny, czytałam ją w chwilach nudności.

Przede wszystkim świetny pomysł na książkę. Niesamowicie mnie wciągnęła. Podziwiam bohatera, nie mam pojęcia jak poradziłabym sobie na jego miejscu. Świetna, naprawdę godna uwagi :)

filmu nie oglądałam a książkę odłożyłam po kilku stronach a ni mnie zaciekawiła ani wciągnęła i przeraziło mnie to że przypuszczałam iż dalej będzie tak samo nudo jak na początku

Doskonała książka do czytania, w której pojawia się nowe spojrzenie na to co staje się legendą. O wiele lepsza od filmu. Polecam.:)

Spodziewałam się czegoś innego i książka szczerze mówiąc trochę mnie rozczarowała.

Książka dużo lepsza niż film, o wiele ciekawsze i zaskakujące zakończenie.

Film z W. Smithem jest rewelacyjny. Książki niestety nie czytałam...

Książka o wiele lepsza od filmu