Jednooki Kruk

Książki o wikingach i ich wyprawach do innych krajów wydają się ciekawą tematyką na powieści historyczne lub nawet fantastyczne. Zwróciłem swoją uwagę na książkę Jednooki Kruk, który zapowiadał się na ciekawą wyprawę do świata rządzonego przez wikingów. Nie znałem wcześniej autora, ale chciałem dostać przyjemną i wciągającą opowieść z czasów, gdy przemierzali w swych łodziach wikingowie. Dlatego sięgnąłem po Jednookiego Kruka z chęcią przeżycia przygody.

Książka tak naprawdę jest zbiorem opowiadań osadzonych w świecie wikingów, gdzie główni bohaterowie zostają wiele razy wplątani w kryminalne śledztwa. Akcja została mocno osadzona w czasach wielkich wojowników, łupieżczych wypraw, intryg i spisków jakie czekają na dworze lub w państwie. Przypominające sagi skandynawskie albo opowieści wikingów, którzy chwalą się swoimi dokonaniami mogły mnie zainteresować. Autor miał świetny pomysł, aby w takim świecie umiejscowić akcję opowiadań, gdzie głównymi motywami jest zbrodnia, zemsta lub nawet szaleństwo. Poznajemy młodego, aczkolwiek obrotnego wikinga Halfdana Mądrego, który swoją przenikliwością umysłową i dedukcją służy każdemu, kiedy zostanie popełniona zbrodnia. Śledztwa prowadzone przez niego nie są może trudne i zawiłe, lecz mają swój urok i ciekawą warstwę historyczną. Najlepiej wypadają dla mnie dwa opowiadania. Właśnie Jednooki Kruk, który został rozwinięty bardziej od innych opowieści jakie dostajemy w książce. Oprócz niego podobał mi się Oblicza s...

Moje spotkanie z „Jednookim Krukiem” jest też pierwszym książkowym spotkaniem z Wikingami. Oczekiwałam zdecydowanie innej historii, niż ta którą dostałam. Zaczynajac od formy i, właściwie nie wiem jak to nazwać, ale gatunku? Tu pierwszy zonk, ponieważ spodziewałam się typowo wikińskich przygód, czegoś w stylu serialu „Wikingowie”, zdobywania nowych lądów, grabieży wiosek, ciekawych starć. Naszym głównym bohaterem jest Halfdan Mądry, autor przedstawia nam pewne historie z jego życia w formie opowiadań. I właśnie to było ogromnym minusem według mnie, bo o Halfdanie nie wiemy nic tak naprawdę. Pojawia się znikąd, dostaje zagadkę do rozwiązania, historia się kończy, ale właściwie do końca nie wiemy jak się kończy, wyglada to trochę jakby w pewnym momencie serialu czy filmu ściemniał się ekran i przechodzimy do zupełnie innej akcji. Halfdan wyrasta nam na bohatera, a przynamniej ja, nie wiedziałam dlaczego. Wszyscy mu ufają, a on przybywa i zdobywa. Nie dosłownie oczywiście, ponieważ on nie jest wikingiem jakiego się spodziewałam. Oczywiście świetnie walczy, ale nic poza tym. Trzy opowiadania z tej książki to po prostu historie kryminalne, z jednym detektywem i kilkoma jego pomocnikami. Trochę taki Sherlock Holmes tylko, że wiking. Bardzo szybko można się domyślić kto zawinił. Ostatnia historia jest zupełnie inna, choć sama nie wiem czy to znaczy, że lepsza.

Mam przeświadczenie graniczące z pewnością, że autor jest tak naprawdę Polakiem, a występuje pod pseudonimem S...