Książka stanowi zapis wewnętrznego monologu starego lekarza, ordynatora kliniki w Bernie. Monolog ten prowadzi profesor Wuthrich podczas wykonywania swoich zwykłych codziennych czynności. Ten zwykły dzień jest jednak ostatnim dniem jego życia. Jest to znakomite studium psychologiczne, a zarazem piękna pochwała pracy lekarza.