Inkwizycja. Grzechy przeszłości

Minęło parę miesięcy, odkąd czytałam tę książkę, a dalej nie mogę zebrać słów. Czasami pisząc o jakiejś książce zastanawiam się jak opisać, to co czułam w trakcie czytania. „Inkwizycja Grzechy przeszłości” pozostawia czytelnika nie tylko z kacem książkowym, ale i konsternacja, o czym tak naprawdę była ta historia.
Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się tego, ile razy ta książka mnie zaskoczy i choć muszę przyznać po czasie szczegóły ulatują jednak odczucie wewnętrzne, jakie wywołała zostało.
Zacznijmy od wielopoziomowego świata, którego powoli poznajemy i jak czujemy się już w nim pewnie, to on nas zaskakuje coraz to nowymi szczegółami.
Nawet były fragmenty, na których powstało parę znaczników co u mnie jest raczej rzadkością.
Dla mnie książka trafia na jedną z lepszych, jakie miałam okazję czytać w życiu i wiem, że chętnie przeczytam ją jeszcze raz.
Autor w powieści zawarł przemyślenia, które uderzają w człowieka.
Sama fabuła nie tylko wciąga z każdą stroną wręcz pochłaniała i sam człowiek nie wiedział, kiedy książka się skończyła, a trzeba przyznać, że ponad 600-set stronicowa książka to nie tak mało.
Muszę jeszcze wspomnieć o grafikach zawartych w książce nie dość, że nadają klimatu, to uważam, że jest to ciekawa wstawka, na której warto się zatrzymać i przyglądać szczegółom.
Jeśli szukacie czegoś co wgniecie was w trakcie lektury poza tym chcecie poczuć, że ktoś przemyślał to, co chce napisać, a każda kropka i przecinek ma stać w odpowi...

Książka jest niezłą cegiełką, to trzeba przyznać, że autor poleciał, jeśli chodzi o długość historii. Opowiada ona przede wszystkim o Witeldonie, który na początku wydaje się strasznie złym człowiekiem, ale niech was to nie zmyli, bo prawdziwe zło dopiero się ujawni. Książka jednak nie skupia się tylko na nim, ale opowiada też historie jego towarzyszy, którzy mimo różnorodności tworzą dobry zespół.

Ciągła walka ze złem, dużo krwi i bitew. Jednak książka nie jest tylko o tym. Mamy też tu sporo humoru, przemyśleń bohatera i miłości. Jest to post apokaliptyczna książka, gdzie mamy nawet wspomniane coś o covidzie. Nowa technologia, która służy jako broń bardzo urozmaica całą akcję.

Muszę też poświęcić osobny akapit temu, jak książka wygląda. Okładka cudowna i sporo zdradza. Ilustrację w książce są genialne i sprawiają, że aż lepiej się czyta te wszystkie krwawe bitwy. Same rozpoczęcia rozdziałów wyglądają dobrze, a do tego mamy różnego rodzaju cytaty. Powieść ma ponad 600 stron i jest dość niewymiarowa, ale czyta się ją naprawdę dobrze i szybko. Akcja ciągle się toczy, więc nie można narzekać na nudę.
Przez wielkość książki byłam trochę sceptycznie nastawiona i myslalam, że będzie dużo lania wody, ale kompletnie niepotrzebnie!

⭐⭐⭐⭐✨/5