Książka porusza kontrowersje wyznaniowe między adeptami dwóch podstawowych odłamów w ruchu husyckim. Te zaś-to jest ogromnie żywe, zwłaszcza w pewnych okresach , polemiki i spory między mistrzami praskimi (utrakwistami) a radykalnymi taborytami-z pewnością nie były zjawiskami marginalnymi w dziejach husytyzmu. Ich odnawiającą się obecność i intensywność bez wątpienia pogłębiały niespójność obozu husyckiego, a równocześnie formowały i artykułowały ogólnohusycką ortodoksję prezentowaną na zewnątrz oraz partykularne zasady wiary i kultu, odrębne dla wspólnoty ultrakwistycznej i taboryckiej.