Homo nie całkiem sapiens

Obserwacje Polaków i ich ocena zderzenia: liberał-konserwatysta, prawica-lewica, tradycjonalista-'genderowiec', klerykał-antyklerykał, 'gazetowyborczolubny'-'gazetowyborczonielubny' potwierdzają istniejący fundamentalny podział. Samo stwierdzenie:

"(...) PiS ma pełnię władzy, ale nie przestaje być antysystemowe, a w związku z tym staje się destruktywne dla państwa – na przykład niszcząc takie instytucje, jak Trybunał Konstytucyjny, publiczne media, czy uderzając w niezależność sądownictwa."

czasem niestety wystarcza na opinię o całości publikacji, ocenę moralną autora takich słów, przekreślenie szansy na zniuansowaną analizę szerokiego kontekstu i ostatecznie blokuje ciekawą dyskusję o tym, co Polacy robią źle w przestrzeni publicznej. A to złe, to brak dyskusji i atrofia procesu wsłuchiwania się w inaczej myślących (nie sztuka popierać kogoś, z kimś się zgadzamy). Też uważam, że pewne partie tekstu opiniowanej książki są przedyskutowane gorzej (ale akurat nie polski grajdołek). Neutralność światopoglądowa nie oznacza powstrzymania się od zabierania głosu, a krytyka postaw nie jest odrzuceniem człowieka. Tego powinna uczyć psychologia społeczna, a "Homo nie całkiem sapiens" pokazuje, czemu mamy z takim pożądanym mechanizmem problem.

Wspomniana książka, to rozmowa Marcina Rotkiewicza z psychologiem Bogdanem Wojciszke. Nie jest to wielka praca, a jedynie przyczynek do dyskusji o społeczeństwie bez pretensji do ścisłości, wyczerpania tematu. Większość...