Autorzy niniejszej publikacji dokonują wnikliwej analizy fenomenu życia zakonnego, próbując znaleźć odpowiedź na pytanie, w jaki sposób chrześcijaństwo stało się częścią fundamentu cywilizacji Zachodu. Ukazują początki monastycyzmu sięgające czasów przedchrześcijańskich, natężenie tej formy życia pod wpływem duchowości chrześcijańskiej i wreszcie rozwój zakonów na ogromną skalę w wiekach średnich i nowożytności. Czas rozkwitu, ale również okresy kryzysów wspólnot zakonnych przedstawiają na tle uwarunkowań historycznych i kulturowych, a obok duchowej roli zakonów w życiu społeczeństw akcentują także ich rolę cywilizacyjną. Podkreślają wpływ zasady "Ora et labora" na współczesny etos pracy i ukazują podstawowy paradoks monastycyzmu: fakt, że świadome "odchodzenie od świata" może na niego oddziaływać jako niezwykle owocna siła. Przekonują nas, że historia monastycyzmu zachodniego daje pouczający wgląd w ogólną historię Europy, której bez działań ludzi modlitwy, budowniczych i pionierów w zakonnych szatach nie można sobie ani wyobrazić, ani zrozumieć.