Historia powszechna ustrojów państwowych

Opracowanie niniejsze przedstawia instytucję państwa w jego rozwoju od starożytności do drugiej wojny światowej. Zmiany, jakie dokonały się po drugiej wojnie światowej, składają się na problematykę państwa współczesnego, która jest przedmiotem takich dyscyplin, jak: prawo konstytucyjne, czy ustrój państw współczesnych. Pod względem terytorialnym uwzględnione zostały te państwa, których instytucje i kultura, czyli tradycja państwowa, wywarła wpływ na kształtowanie państwowości w wiekach późniejszych, aż po dwudzieste stulecie. Uwaga autorów skierowana została na te tylko państwa, w których wykształciły się instytucje państwowe, bądź systemy polityczne, które zachowały pewną ciągłość. Obszar zainteresowania autorów ograniczony został ponadto do tych państw, których tradycja ustrojowo-polityczna trwa do dziś w kręgu kultury europejskiej oraz państw, z którymi sąsiadowała Polska lub z którymi związane były losy polityczne i ustrojowe ziem polskich. Autorzy za podstawę służącą wyodrębnieniu typów państwa przyjęli kryterium stosunków społecznych i gospodarczych. Przy ich zastosowaniu wyodrębnili państwo niewolnicze i feudalne. Państwo kapitalistyczne i socjalistyczne, które dają się odróżnić na podstawie tych samych kryteriów, określone zostały wspólnym mianem państwa nowożytnego. Każdy typ państwowości zilustrowany został opisem ustroju konkretnych państw. Zagadnienia społeczne i gospodarcze potraktowane zostały w sposób ogólny dla danego typu państwa. Autorzy uwzględnili także w stopniu bardzo ograniczonym niektóre doktryny polityczno-prawne, te mianowicie, które stanowiły teoretyczne uzasadnienie modyfikacji ustrojowej. Celem opracowania jest, oprócz prezentacji ustroju państwa w jego rozwoju, wskazanie na pewne prawidłowości, które dostrzegalne są na przestrzeni dużych przedziałów czasowych.