Historia o szlachetnej a pięknej Meluzynie

Późnośredniowieczny romans o Meluzynie to opowieść genealogiczna ukazująca początki francuskiej dynastii Lusignanów, którzy swój rodowód powiązali z baśnią o tajemniczej pannie wodnej, zmieniającej się każdej soboty w smoka, by zażywać kąpieli w skrytym przed ludzkimi oczyma źródle. Kształt literacki nadało legendzie dwóch autorów działających na przełomie wieków XIV i XV w kręgu spadkobierców rodu, starających się legitymizować swe prawa do dziedzictwa Lusignanów. Jean d’Arras ułożył prozą romans na zamówienie księcia Jana Wspaniałego, zaś Coudrette z Poitiers przedstawił dzieje rodziny mową wiązaną na zlecenie Guillaume’a VII. Szybko jednak zapomniano o użytkowej genezie obu utworów, które w epoce druku dzięki przekładom na inne języki szybko weszły do europejskiego kanonu literatury popularnej, do czego przyczyniła się zarówno frapująca postać bohaterki, jak i rycerskie przygody jej synów. Poemat Coudrette’a już w XV stuleciu stał się podstawą prozaicznej parafrazy na język niemiecki pióra Thüringa von Ringoltingen, którą spolszczył w drugiej połowie wieku XVI Marcin Siennik. Żaden egzemplarz pierwodruku tego tłumaczenia nie zachował się. Niniejsza edycja zawiera transkrypcje tekstu Historii o Meluzynie dokonane na podstawie dwóch wydań: z roku 1731, które reprezentuje redakcję zmodernizowaną, wznawianą jeszcze w XIX i XX wieku, oraz druku z roku 1671, którego unikat jest niestety zdefektowany, lecz jego szata językowa bliższa jest jednak polszczyźnie szesnastowiecznej.