W książce podjęto próbę uzasadnienia tezy głoszącej, ze refleksja nad historia i historiografia może być z powodzeniem uprawiana tylko wówczas, gdy naukę te potraktuje się jako dziedzinę kultury. Wywodząca się z literatury historiografia w czasach nowożytnych przeobraziła się w piśmiennictwo naukowe. Tak wiec historia - usytuowana w obszarze kultury na przecięciu się tendencji wiodących ja ku nauce i tych pozostawiających ja w świecie literatury -przezywa ustawiczny kryzys tożsamości i ciągle poszukuje swego miejsca.