Opinia na temat książki Harry Potter i Czara Ognia, wydanie 3

"Cieszę się, że coraz mniej obawiamy się tego wirusa. To jest dobre podejście, bo on jest w odwrocie" - ja wiem, że te słowa Mateuska pasują tutaj jak pięść do nosa, ale jak tylko Knot przestał mówić, przypomniały mi się. Podejście identyczne — ignorowanie ropiejącego problemu.

Jak dla mnie to idiotyczne, pozwolić Harry'emu wystartować w turnieju, który w teorii jest dla dorosłych, wymaga olbrzymiej wiedzy magicznej i, czasami, zbiera śmiertelne żniwo. A już powoływanie się na Czarnę, no proszę Was, to już mogli z Cedrikiem zapałki ciągnąć, który będzie reprezentantem. Ale nie, bo 'plan Dumbledore'a' musi trwać.

Natomiast jestem pod wielkim wrażeniem postawy młodego Bartiego. Chłopak sporo poświęcił, by jego kochany Pan się odrodził. Wyobrażacie sobie, żeby przez cały rok pić napar ze starego dziada, męczyć się z nogą i okiem, uczyć niewdzięczne bachory, pilnować owe bachory na szlabanach i do tego dwoić się i troić, by jeden uprzywilejowany bachor wygrał Turniej? Ja nie wiem, myślę, że niejeden by temu zadaniu nie podołał. no i jeszcze uważać, żeby stary ślepiec Albus nic nie zwęszył.... Prawdziwe poświęcenie.

Ucieczka Pottera jest supernaciągana, i podejrzewam, że ilekroć pojawi się coś, z czym se Harry rady nei da, to ten trik zostanie zastosowany. Męstwo? Hmmm.