Opinia na temat książki Godzina zagubionych słów

Są książki, które tak bardzo zapadają nam w sercach, że chcielibyśmy móc o nich zapominać, aby na nowo odkrywać opisane historie.

Taką właśnie jest ta książka. Powiedzieć o niej przepiękna, to jakby nie powiedzieć nic.

Jestem szczęśliwa, że trafiła do mnie, wśród tak wielu świątecznych tytułów, chociaż lekturę okupiłam wieloma łzami.

Złapaliście się kiedyś na myśleniu, że gdybyście wiedzieli, że jakaś bliska Wam osoba tego dnia odejdzie, to zrobilibyście coś zupełnie inaczej? Myśl, że chcielibyście wypowiedzieć niewypowiedziane słowa, wyjaśnić niewyjaśnione kwestie lub po prostu przypomnieć o tym, że kochacie? A gdybyście dostali taką szansę?

Bohaterowie "Godziny zagubionych słów" dostają właśnie tę godzinę, na pewnej ławce, z pozoru zwyczajnej, by móc porozmawiać z bliskimi, którzy nagle odeszli. Jak wiele można wyjaśnić przez godzinę? Na pewno nie wszystko, ale można poruszyć najważniejsze kwestie, otrzymać wybaczenie lub samemu wybaczyć. Podjąć ważną, choć trudną decyzję. Można też po prostu otrzymać lub dać deklarację miłości.

Ta powieść obrazuje, że nie warto czekać, a o uczuciach i problemach należy wręcz rozmawiać tu i teraz. Bo może się okazać, że jest za późno.

A milczeniem niczego się nie rozwiązuje, do dialogu, porozumienia i budowania bliskości potrzebne są słowa. Te wypowiedziane, nie zagubione.