Give me hope

. „ Wzięłam żyletkę, po czym podwinęłam rękaw. Aktualnie miałam dokładnie pięćdziesiąt dwa ślady samookaleczeń. Lubiłam liczyć cięcia, ponieważ w ten sposób czułam, że miałam nad czymś kontrole. „

.———————————————————

.

. Książka opowiada o życiu w szkole. O sytuacjach jakie maja miejsce na szkolnych korytarzach. O nastolatkach, które często musza borykać się ze znęcaniem się i przemocą psychiczna wśród rówieśników, która często doprowadza ich do samookaleczenia. Ogromne wrażenie zrobiły na mnie myśli bohaterki typu: „ Jesteś nic niewarta debilka, Hope” , „Ty mała parszywa szmato”, które idealnie ukazywały co myśli o sobie Hope.

.

. To nie fikcja literacka, to książka inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia autorki i jej koleżanek.

.

. Warsztat autorki bardzo przypadł mi do gustu. Dzięki pierwszoosobowej narracji czytelnik utożsamia się z bohaterami jeszcze bardziej - jest to trochę postać pamiętnika bohaterki, pojawił się także rozdział z perspektywy Lucasa. Dojrzały a zarazem luźny warsztat autorki, a przede wszystkim fabuła, powodują, że książkę bardzo szybko się czyta. Jeśli o samych bohaterów chodzi - typowi nastolatkowie, którzy maja więcej pomysłów w głowie niż mądrości i odpowiedzialności za swoje czyny - Intrygi jakie tutaj spotykamy, wydarzenia, sytuacje - są na miarę nagrody Nobla ( sarkazm ). Bardzo polubiłam Hope, które mimo wszystkiego co przeszła, była na tyle silna by dalej funkcjo...

Problemy spotykają każdego z nas. Już od najmłodszych lat zmagamy się z pierwszymi przeciwnościami losu. Szkoła jest miejscem, które ma kształcić dzieci, ale to właśnie w niej pojawiają się pierwsze problemy i ciężkie sytuacje. Tak samo było z Hope, którą w szkole spotkało wiele złego. Szykanowana przez rówieśników została pozostawiona sama sobie z problemami, które zdecydowanie ją przerosły. Choroba ojca sprawia, że przeprowadzają się. Kiedy Hope zmienia szkołę, pojawia się nadzieja na lepsze życie. Poznaje nowych znajomych, a nawet przyciąga uwagę przystojnych kolegów, którzy walczą o jej względny. Hope po raz kolejny próbuje się odnaleźć w nowej rzeczywistości, która jednak nie jest tak dobra, jak początkowo się jej wydawało.

Hope to bohaterka, która, wydawać by się mogło, jest silną osobą. Zmierza się z szeregiem problemów rodzinnych czy szkolnych, a także pracuje. Jednak szykanowanie w szkole łamie ją psychicznie. Mimo swojej ciężkiej sytuacji nie zarzeka na warunki w jakich życie, a dodatkowo pracuje by pomóc ojcu. Postać nie jest wykreowana na typową nastolatkę .

Książkę uważam za udany debiut autorki, która mimo młodego wieku ma swój, bardzo dobry styl pisania. Powieść czyta się bardzo dobrze. Inspiracja prawdziwymi wydarzeniami dodaje autentyczności fabule. Jednak kumulacja negatywnych zdarzeń w życiu Hope jest wręcz niewiarygodna. Stanowczo za dużo się dzieje. Szykanowanie w szkole, choroba ojca, owiana tajemnicą śmierć m...

"Give me hope" porusza bardzo ważne i jednocześnie trudne, wywołujące wiele emocji tematy, takie jak choroba, śmierć, samookaleczanie, stany lękowe czy ataki paniki.

Pomysł na historię jest bardzo dobry, książka wzrusza praktycznie od pierwszych stron. Autorka ma lekkie pióro, dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybko, pochłonęłam ją jednego dnia, w dosłownie kilka godzin. Uważam, że Adrianna Śmiałek ma potencjał, pisze dobrze, jednak musi popracować trochę nad szczegółami fabuły oraz szkieletem całej książki. Jeśli w "Give me hope" zmieniłaby kilka rzeczy, bardziej ją dopracowała, to byłaby to naprawdę dobra książka.

Stanowczo za dużo się w tej książce dzieje. Kumulacja negatywnych zdarzeń w życiu bohaterki jest odrobinę przesadzona, przez co też niewiarygodna.

Ponadto miałam wrażenie, że w niektórych momentach historia była poucinana, wydarzenia mające miejsce nie wyjaśnione w stu procentach, bez większego ładu i składu. Brakowało płynnego przejścia pomiędzy rozdziałami, jakby historia była niepełna, brakowało w niej niektórych fragmentów. Do tego dialogi, które miałam wrażenie, jakby nie wszystkie pochodziły od jednej autorki, totalnie nie pasowały do reszty.

Zakończenie co prawda było dla mnie wzruszające, bo przywołało wspomnienia. Opisywało ono sytuację, w której kilka lat temu sama się znajdowałam, natomiast patrząc pod kątem całej historii, którą poznajemy w książce to zakończenie ...

To co mnie zaintrygowało najbardziej do sięgnięcia po tę książkę to zdecydowanie wiek autorki, która jest młodą dziewczyną, a także fakt, że po części ukazuje ona historię, którą sama autorka przeżyła. Okładka niezwykle smutna, w stu procentach oddaje to co znajdziemy w środku zapisane na kartkach papieru.

Chociaż początkowo myślałam, że dostanę tutaj słodko- gorzki romans, który przeżywa nastolatka, tak jednak się nie stało. Powieść jest brutalna, pełna smutku i pełna wzruszeń. Pani Adrianna porusza bardzo ważny temat, który dotyka dość sporą część młodzieży - depresja, samookaleczanie oraz bycie odludkiem i gnębionym. To książka, którą każdy nastolatek powinien przeczytać, aby zobaczyć i zrozumieć drugiego człowieka.
Czytając "Give me hope" byłam tykającą bombą, która miałam wrażenie, że zaraz wybuchnie od nadmiaru emocji. Smutek, żal, radość, miłość. Najczęstsze uczucia, które mi towarzyszyły poznając historię Hope.

Hope to młoda dziewczyna, która w poprzedniej szkole była gnębiona. Zamknięta w sobie, nikt nie zdawał sobie sprawy co siedzi jej w głowie. Przykro się czyta o takich rzeczach, jednak takie sytuacje są nieodłącznym elementem w każdej szkole (NIESTETY!!).

Jest to piękna opowieść, pełna smutku ale także uczy nas. Uczy nas co czuje osoba nękana i szykanowana. Koniecznie sięgnijcie po tę książkę!