Opinia na temat książki Gdzie śpiewają raki

Ta książka wymęczyła mnie okropnie! Nie rozumiem zachwytów nad nią. Przez pierwsze prawie sto stron nie zliczę ile razy zasnęłam czytając. Miałam ochotę rzucić ją w kąt i czekać aż sama mnie przeprosi.
Opisy przyrody były tak nudne, że ciężko było przez to przebrnąć.
Później, gdy ilość i dokładność, odpisów się zmniejszyła, a światło dziennie ujrzała historia i fabuła książki, było troszkę lepiej. Miałam nawet momenty, że myślałam sobie, że szkoda tego początku, bo przez to opinia o książce będzie mocno zaniżona. Ale nie było ich wiele.
Tyle absurdów co w tej książce było, to jeszcze się chyba nie spotkałam. Małe dziecko zostaje samo i nikt się nie interesuje? Serio?
No nie. Nikt mi nie wmówi, że "takie były czasy" czy cokolwiek innego. No nie uwierzę. Było mnóstwo takich "smaczków", ale nie będę ich tu przytaczać, żeby nie spojlerować osobom, które zdecydują się przeczytać tę książkę.
Wątek kryminalny... no niby fajnie, coś na rozruszanie, po tych przyrodniczych przewodnikach. Ale to było tak nieudane, że szkoda było potencjału. Jeśli o mnie chodzi, to od razu wiedziałam kto zabił.
Także tak... Pewnie włożyłam kij w mrowisko... no ale trudno.

Szczerze muszę powiedzieć, że jeśli nie chcecie się wynudzić, to nie polecam!