Opinia na temat książki Gdzie śpiewają raki

Książkę przeczytałam za namową siostry, która wyrażała pozytywne opinie na jej temat. Aby sama przekonać się czy ta powieść warta jest tych pochwał, postanowiłam i ja ją przeczytać.

"Pogłoski o Dziewczynie z Bagien latami krążyły po Barkley Cove, sennym miasteczku u wybrzeży Karoliny Północnej. Dlatego pod koniec 1969 roku, gdy na mokradłach znaleziono ciało przystojnego Chase'a Andrewsa, miejscowi zwrócili się przeciwko Kyi Clark, zwanej Dziewczyną z Bagien.

Lecz Kya nie jest taka, jak o niej szepczą. Wrażliwa i inteligentna, zdołała sama przetrwać wiele lat na bagnach, które nazywa domem, choć jej ciało tęskniło za dotykiem i miłością. Przyjaźni szukała u mew, a wiedzę czerpała z natury. Kiedy dzikie piękno dziewczyny intryguje dwóch młodych mężczyzn z miasteczka, Kya otwiera się na nowe doznania - i dzieją się rzeczy niewyobrażalne." *

Przyznam szczerze, że mam mieszane odczucia względem tej opowieści. Z jednej strony potrafi zachwycić pięknem przyrody oraz ukazaniem dojrzewania dziewczynki w młodą kobietę, która musiała od wczesnych lat radzić sobie sama bez rodziców i rodzeństwa. Z drugiej strony długie opisy powodowały, że po dłuższym czasie czytania, odkładałam na bok książkę ze zmęczenia. W następstwie czego trudno jest sięgać po powieść, gdy wcześniej zamiast delektować się opisem przyrody oraz ciekawymi wydarzeniami, czytelnik czuł się zniechęcony do poznawania dalszych przygód.

Wraz z poznawaniem historii Kyi, ciekawiło mnie tylko jedno: czy kiedyś głównej bohaterce uda się znaleźć dawną rodzinę, oraz czy doznawane przykrości ze strony ojca i mieszkańców Barkley Cove, nie zniechęcą ją do poznawania nowych osób i do poszukiwania miłości. A przede wszystkim do poszukiwania wiary w ludzi, którzy będą traktować ją dobrze. Dużą nadzieję dla głównej bohaterki jest jej przyjaciel Tate, który uczy ją czytać i zachęca ją do opisywania przyrody wokół bagien. To oraz sprawa zabójstwa Chase'a Andrewsa sprawia, że dziewczyna powoli wychodzi na prostą i udaje jej się powoli uciec od łatki Dziewczyny z Bagien. Co skłania nas czytelników, aby mieć nadzieję, że wszystkie trudności są po coś i po latach wielkich cierpień w końcu przyjdzie i do nas słońce. Nawet jeśli musimy podejmować trudne decyzje, które zaważą na całym naszym życiu.

Książkę polecam wszystkim tym, którzy szukają lektury niespiesznej, opisującej z detalami przyrodę, ale i naturę ludzkiej psychiki i zachowań człowieka. To nie jest powieść, która uwiedzie na sto procent od samego początku, ale wraz z rozwojem sytuacji, czytelnik pragnie więcej, i więcej, i więcej....

Polecam