Fraszki to krótkie utwory wierszowane o tematyce niezbyt poważnej, czasem nawet frywolnej. Gdy dodamy do tego jeszcze igraszki to znaczy że mamy do czynienia z poetą, który nie aż tak bardzo poważnie traktuje swoją twórczość i swoje dziełka. Poetą tym jest Witold Oleszkiewicz. Zaprasza on nas do swojego świata słowa, rymu i refleksji, który jest światem raczej pogodnym ale, mimo że to fraszki, porusza abstrakcyjne i poważne tematy. Z tematami takimi spotyka się każdy człowiek w swoim życiu jeśli tylko chce na chwile podnieść wzrok gdzieś ku niebu czy gwiazdom. W końcu pojęcia takie jak: dusza, samotność czy sumienie to na pewno rzeczy bliskie każdemu a jednocześnie jakieś wzniosłe i na pewno abstrakcyjne, oderwane od spraw przyziemnych i bytowych. Tak więc możemy doznać estetycznego i refleksyjnego uniesienia dzięki temu zbiorowi poezji. Możemy też skonfrontować nasze osobiste spostrzeżenia i przemyślenia z myślami i słowami autora, które wnoszą do naszego myślenia i uczuciowości coś nowego, twórczego i poznawczego. „Fraszki igraszki” są podzielone na tematyczne podzbiory, opisujące każde z pojęć w wielu króciutkich rymowankach. Owe podzbiory wierszyków noszą nazwy np.: „Samotność”, „Sumienie”, „Dusza”, „Nasz los”. Niewątpliwie warto w ciszy poczytać sobie „Fraszki igraszki” i zapaść się w refleksji na małą chwilkę.