Filozofia wileńska XIX i XX wieku

Są cztery miasta, bez których nie byłoby filozofii polskiej: Kraków, Wilno, Lwów i Warszawa. We Lwowie i Warszawie powstała filozoficzna Szkoła Lwowsko-Warszawska: szkoła, która jest wizytówką naszej XX-wiecznej filozofii – i jeśli ktoś za granicą mówi „filozofia polska”, to ma na myśli właśnie Szkołę Lwowsko-Warszawską. Ale nie byłoby tej szkoły, gdyby nie wielowiekowa robota przygotowawcza – najpierw, począwszy od XIV wieku, w Krakowie, a dwa wieki później – w Wilnie. Ośrodek wileński miał przy tym tak wyraźną »osobowość naukową« – zwłaszcza w XIX i XX wieku – że usprawiedliwione jest wyodrębnienie go z ogólnego nurtu badań filozoficznych, prowadzonych w Rzeczypospolitej, i nadanie mu »specjalnego statusu« filozofii wileńskiej. Niniejszy tom jest kolejnym przyczynkiem do opisania jego »osobowości«. Jacek Juliusz Jadacki to profesor tytularny, pracownik Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorem m.in. następujących książek: Spór o granice poznania. Prolegomena do epistemologii (1985), O rozumieniu. Z filozoficznych podstaw semiotyki (1989),Sławni Wilnianie. Filozofowie (1994), Metafizyka i semiotyka. Studia prototeoretyczne(1996), Orientacje i doktryny filozoficzne. Z dziejów myśli polskiej (1998), Aksjologia i semiotyka. Analizy i polemiki (2003), Polish analytical philosophy. Studies on its heritage (2009), Metodologia i semiotyka. Idee – metody – problemy (2010), Being and duty. The contribution of 20th-century Polish thinkers to the theory of imperatives and norms (2013), Filozofia polska XIX i XX wieku. T. I-II (2015) i Polish philosophy of 19th ad 20th centuries. Heritage Studies (2016).