Opinia na temat książki Echo przyszłych wypadków

Rzadko się zdarza, żeby drugi tom trylogii był lepszy od pierwszego, ale tym razem przyznaję, że J. Islington nareszcie z chaosu przeszedł do konkretów, ukazując zarys swojego pomysłu na fabułę. Dalej trudno uznać go za oryginalny i bez trudu znajdziemy analogie do kolejnych książek fantasy (jak choćby Czcigodni Islingtona, którzy dziwnie przypominają nieco mniej złą wersję Przeklętych z "Koła Czasu"). Akcja toczy się dość wartko do przodu, jeśli zignorować liczne opisowe wypełniacze i wydaje się do czegoś zmierzać, chociaż tempo, w jakim główny (?) bohater odzyskuje wspomnienia, mocno utrudnia ocenę sensowności działań większości postaci. Nie ma się też co łudzić, że w tym tomie stanie się coś istotnie przybliżającego czytelniczki i czytelników do niechybnego ocalenia tego co zostanie z powieściowego świata.