Opinia na temat książki Dżuma

Tyle opinii, komentarzy, mądrych słów, to co tu jeszcze dodać?

Jakże inaczej zapamiętałam tę powieść z młodości! Podobała mi się. Pamiętałam, że dżuma to dosłownie choroba, ale także wojna i totalitaryzm oraz symbol zła tkwiącego w człowieku. I w tych kontekstach powinnam ją dziś postrzegać. Tymczasem czytałam i przed oczami jawiła mi się tylko koronawirusowa pandemia i nie potrafiłam wznieść się ponad te odniesienia, co prawdopodobnie bardzo spłyciło lekturę. Uczyniło ją za to bliższą i mniej filozoficzną. Skupiłam się na studium ludzkiej natury w obliczu długotrwałej izolacji i śmierci uderzającej na oślep oraz na lekcji pokory i przestrogi, której udzieliła mi powieść.

Camus dostał Nobla za „ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia”. Ja dodałabym jeszcze, że za dostrzeganie ludzkich dylematów, analizę dojrzewania i wyzwalania dobra na rzecz potrzebujacych w czasach ekstremalnego zagrożenia. Napisana ponad 70 lat temu książka bardzo mnie zaskoczyła uniwersalnością i ponadczasowością.
A że za dużo w niej filozofowania? No cóż, rzadko się trafiają dzieła bez wad.