Dziesięć kroków do szczęścia (W bezpiecznym i higienicznym otoczeniu)

Zdecydowany plus mogę przyznać sobie za fakt, że po dramatycznych scenach z pierwszego rozdziału nie otworzyłam okna i nie wyrzuciłam książki, ale nadal czytałam. Bez wątpliwości gdyby nie fakt, że to polecanka palcem nie tknęłabym tego więcej. Nie bez znaczenia było też to, że to polecanka od Kasiag i moje przekonanie, że nawet jak zaczyna się tak źle, to skończyć musi się choćby trochę lepiej.
Czy skończyło się dużo lepiej? Chyba nie do końca, ale moje zapotrzebowania na odpłacanie pięknym za nadobne jest silne, więc może to tylko bardzo subiektywne odczucie.
Dziesięć kroków do szczęścia to historia o dobrych ludziach, dobrych związkach i sile jaką może dać taka grupa. O tym, że wiara w drugiego człowieka nie zawsze popłaca, i niekiedy warto posłuchać najbliższych, a nie wdawać się w rozważania na podstawie słów w sumie obcych osób.
Jo i Charlie wpadają na pomysł otwarcia domu dla sławnych osobistości, które z jakiegoś powodu powinny/chcą zniknąć z życia publicznego na jakiś czas. W tym czasie za wysokim murem znajdują przestrzeń bez pytających dziennikarzy, a specjalistka od public relations stara się odbudować ich wizerunek. Tak więc trafia do nich pisarz, któremu zarzucono pedofilię, tenisista oskarżony o sprzedaż meczu, księżniczka z historią lekko pornograficzną, Minister, któremu podwinęła się noga. I wszystko byłoby dobrze gdyby na drodze do szczęścia nie stanęły nieprzekraczalne przepisy BHP oraz jeden z mieszkańców, który zapałał chęcią „przejęcia” domu...