Dzieci w rodzinach zastępczych i dysfunkcjonalnych

Prezentowane w monografii zarówno rozważania teoretyczne, jak i wyniki badań, zwłaszcza pogłębiona refleksja na temat egzystencji sierot społecznych w Polsce, zasługują na szersze upowszechnienie w środowisku odpowiedzialnym za dzieci osierocone i opuszczone przez rodziców. Z dużym uznaniem chciałbym podkreślić, że autor odznacza się, nie tak częstą w środowisku naukowym, pasją badawczą i dlatego pomimo innych, bardziej prestiżowych stanowisk w pełni świadomie wybrał pracę naukową na stanowisku nauczyciela akademickiego.prof. dr hab. Józef KuźmaPragnę podkreślić, iż pracę uważam za ważną i w wielu miejscach oryginalną, mającą duże znaczenie dla teorii i praktyki pedagogiki opiekuńczo-wycho-wawczej. Najważniejsze osiągnięcie autora to dobra konceptualizacja projektu badawczego, a następnie jego realizacja, dokonana z pewnym rozmachem wymagającym zaangażowania, wytrwałości i dużego nakładu pracy. Bogaty i bardzo zróżnicowany materiał empiryczny został opracowany w rzetelny sposób, z doskonałym zachowaniem równowagi analizy jakościowej i ilościowej. Obliczenia statystyczne, nawet te bardziej zaawansowane, zawsze służyły rozwiązaniu określonego zadania badawczego. Wiedza, jaką uzyskał Autor, nie tylko stanowi istotny wkład w teorię opiekuńczo-wychowawczą, ale pozwala pewniej rozwiązywać dylematy natury etycznej związane z praktyką przysposabiania dziecka do rodziny zastępczej