Opinia na temat książki Dzieci cienia

Historia przedstawiona z trzech różnych perspektyw. Historia, która zdarzyć się mogła i problem, który mieszka w wielu domach. Po cichu. Ukrywany. Zawstydzający.
Alkohol. Kiedy jedna lampka wina zmienia się w butelkę popijaną czymś mocniejszym. Tak przez lata wyglądało życie Pawła i Jeremiasza z matką. Kobietą, która po odejściu męża zatraciła się zupełnie w swoich smutkach i rozterkach. Cierpiała ona, synowie, bliscy. Choć dla niej problem nie istniał chłopcy nieraz mierzyli się z widokiem matki pijanej do nieprzytomności leżącej we własnych wymiotach. Tak nie wygląda dzieciństwo! Nie w takich warunkach powinni dorastać przyszli mężczyźni, mężowie i ojcowie. Starszy z braci zamknął się w swoim świecie. Szemrane towarzystwo, agresją i brak wiary w kolejne zapewnienia matki, że to ostatni raz. Paweł z kolei wierzył. Miał nadzieję. Trwał przy niej w najgorszych chwilach. Do czasu.. Kobieta bowiem omotana przez kolejnego partnera zostawiła synów. Wyprowadziła się, by być w końcu szczęśliwa. Zamieniła rodzinę na alkohol, który do reszty ją zgubił...
Ta historia jest do bólu prawdziwa. Bez zbędnego koloryzowania, którego od dawna w świecie aż nadto. Autorka spisała ją w taki sposób, że czytając serce pęka. A myśl, że dzieciństwo wielu osób wyglądało w taki, bądź podobny sposób nie daje o sobie zapomnieć.
Coraz częściej przerażają mnie też uczucia kobiet, którymi obdarzają niewłaściwych mężczyzn. Bez granic dają się zamknąć w toksycznych relacjach, które polegają tylko i wyłącznie na wyciąganiu partnera i wszystkich jego potrzeb na piedestał. Tak właśnie przy Marku trwała Monika, która dała się złapać w sidła kosztem swojego życia i przede wszystkim życia synów.
To poprostu pełna smutku i rozpaczy historia kobiety, która nie dała sobie pomóc. Krzywdząc przy tym najbliższe sobie osoby.
Kolejny debiut na najwyższym poziomie! Gratulacje dla Autorki.