Opinia na temat książki Dym. Nasza szkapa

Książka Marii Konopnickiej zawierająca dwa utwory Dym i Nasza szkapa wydane razem wpadła mi w ręce i postanowiłem przeczytać. Należąca do lektur szkolnych pozycja dla szkół nie przeszkadzała mi w powrocie do autorki, której O Janku Wędrowniczku spodobał mi się. Dlatego byłem ciekawy mimo styczności z Naszą szkapą jak teraz wypadnie.

Dym – krótkie opowiadanie o synu i matce żyjących w biedzie, które ukazuje trudną dolę takich ludzi w tamtym okresie i matczyne serce opiekujące się synem. Ciekawa choć smutna nieco opowieść, melancholijna i ukazująca biedę ludzi nie mających za wiele, ale cieszących się każdym dniem. Zakończenie dobre, zastanawiające i pasujące do pełnej smutku historii jaką napisała autorka. Pozostawiająca po sobie wiele emocji i przedstawiająca trudy życia w takich warunkach w jakich żyją bohaterowie. Postać matki dbająca o syna na każdym kroku i ciesząca się z pracy, powrotu do domu i dbania o jego potrzeby jak jedzenie. Przynosi nam obraz ludzi szczęśliwych i nie wymagających za dużo. Jednocześnie trzymających się razem i pełnych miłości do siebie. Finał ukazuje losy matki i syna, które napełniają smutkiem przez wzgląd na wydarzenia jakie następują. Autorka świetnie sobie poradziła tworząc swoją historie. Postacie są żywe, ciekawe i obarczone trudnościami wynikającymi z biedy, lecz cieszącymi się każdym dniem aż do finału. Fajnie poprowadzona akcja i wydarzenia wciągnęły mnie nie pozostawiając mnie obojętnym na losy bohaterów jakie dostałem.

Nasza szkapa – opowiadanie czytane wiele lat temu ponownie trafiło do moich rąk. Opowieść o biednej rodzinie, chorej matce, ojcu chcącego wyzdrowienia żony i starej szkapy nadal mimo upływu czasu od jej czytania, a nawet napisania wypada świetnie. Autorka stworzyła obraz biedy pokazanej od podszewki, gdzie rodzina nie mająca tak naprawdę niczego stara przeżyć za wszelką cenę mając dzieci na utrzymaniu. Smutna opowieść od samego początku i traktująca o tragicznym losie bohaterów wpadających coraz bardziej w otchłań biedy. Nie mająca wyjścia stara się przeżyć mimo tego ich relacje łączące poszczególne postacie są pełne wzajemnej zrozumienia oraz miłości jaka w nich tkwi. Zakończenie związane ze szkapą, dziećmi i ojcem staje się smutne z jednego powodu jaki można oczekiwać od samego początku czytania. Autorka świetnie kreśli obraz biednej rodzinny nie mającej za wiele, lecz trzymającej się razem pomimo wszystko. Dla nich tytułowa szkapa jest ważna dla ojca, dla dzieci drogim dla nich koniem mimo swoich lat i zawsze będąca koło nich. Jednocześnie finał jaki dostajemy jest smutny i melancholijny wprawiający w zastanowienie nad życiem i jego kresem. Bardzo dobra opowieść wywołująca emocje w czasie czytania i pod koniec, którą doceniłem jeszcze mocniej po tylu latach. Autorka świetnie sobie poradziła i nadal potrafi wzruszyć i niestety pozostawić po sobie smutek wobec losów rodzinny jaką dostajemy.

Książka Dym. Nasza szkapa jest zbiorem dwóch opowiadań skierowanych do młodzieży, lecz historia jest dla każdego nie bacząc na wiek czytającego. Pełne wzruszeń opowiadania ukazujące biedę od podszewki bohaterów chcących żyć normalnie, ale z drugiej strony cieszących się każdym dniem i doceniający to wszystko co dostają. Trzymających się razem pomimo trudności i walczących o każdy dzień. Dym jest opowiadaniem o losach matki i pracującym synu, którzy muszą zmierzyć się z ponurą rzeczywistością. O kochającej matce chcącego wszystkiego co najlepsze dla niego i zawsze gotowej do pomocy. Jednak życie pisze różne scenariusze i pod koniec dostajemy smutny finał jaki potrafi wywołać emocje podczas czytania. Drugim opowiadaniem jest Nasza szkapa o rodzinie żyjącej w biedzie i mającej tylko siebie. Ciekawie napisana historia z przejmującym finałem mającym smutny wydźwięk pod koniec. Sięgając po książkę nie wiedziałem, że dostarczy mi wielu emocji, smutnych momentów i wciągających wydarzeń jakie mimo upływu czasu od napisania obu opowiadań nadal mogą podobać się. Autorka stworzyła obrazy ludzi biednych, nie mających za wielu lub niczego, lecz trzymających się razem, pełnych poświęceń, dobroci i szczęśliwych razem ze sobą. Jednocześnie kładzie się na tym trudy życia i bieda w jakiej żyją. Bohaterowie zostali zarysowani świetnie i można nimi zainteresować się. Nie są papierowi, lecz wywołują emocje swoim położeniem i wypadają wyraziście. Dlatego mogłem wczuć się w ich losy od samego początku. Zbiór dwóch opowiadań Dym i Nasza szkapa jest pozycją nadal interesującą, nie przynudza, nie wieje z niego ramotką i nie trudno czyta się. Wciągające opowieści obyczajowe, a zarazem obraz tamtych czasów opisujących biedę od podszewki i ludzi jacy w niej byli. Świetnie napisane i podane mogą spodobać się każdemu mimo kierowania ich w stronę młodzieży jako lektura szkolna. Autorka kolejny raz udowodniła, że pisze ciekawe utwory o różnej tematyce skierowanej do dzieci, młodzieży, a nawet starszych czytelników. Dlatego chętnie wezmę się za inne jej książki jak będę miał ku temu okazje lub po prostu najdzie mnie ochota na jej utwory.