"Zajmując się potem głównie badaniami polskich zamków i przemianami architektury "militaris" w późnym średniowieczu i czasach nowożytnych, cały czas, niejako marginalnie, ale i namacalnie spotykałem się z problematyką dworów. Rozumiem ją nie tyle jako fenomen architektoniczny i patriotyczny, ile jako trwający od kilkuset lat ciąg rozwojowy siedzib głównie drobnych i średnich feudałów, a potem ziemian - szlacheckich właścicieli ziemskich, którzy nie zawsze byli w stanie nadążyć za rytmem przekształceń europejskiej architektury "militaris" i "civilis", czytelnym w dziełach wybitnych. Problematykę realizacji dworskich, stojących między tradycją a nowoczesnością, formowanych w warunkach dominującej lokalności i codziennych potrzeb, uważam jednak za pasjonującą. Postrzegam w niej, jak w zwierciadle, ślady większości najistotniejszych przemian społeczeństwa polskiego pomiędzy wiekiem XIII a współczesnością. I taką właśnie optykę starałem się przyjąć w trakcie pisania tej książki." (Od autora)