Drama zajmuje ważne miejsce w edukacji angielskiej i jest wkorzystywana na wszystkich jej etapach. W kształceniu uniwersyteckim jest samodzielnym kierunkiem studiów. W szkolnictwie niższych szczebli często stanowi odrębny przedmiot, bywa też stosowana jako kreatywna metoda nauczania w istniejących przedmiotach szkolnych, a także na kursach, treningach i w innych formach edukacji. Drama jest metodą integrującą większość metod kształcenia. Jest uczeniem przez działanie, wymaga myślenia wysoko zorganizowanego, aktywizuje ucznia emocjonalnie (motywacja i przeżywanie), intelektualnie (myślenie i odkrywanie), sensorycznie (obserwacja i spostrzeganie), motorycznie (manipulowanie i działanie), recepcyjnie (przyjmowanie informacji słownych) oraz werbalnie (ekspresja słowa i dyskusja). Określenie efektywności dramy w zakresie edukacji prozdrowotnej i innych obszarów kształcenia jest celem niniejszej publikacji. „Drama jest formą atrakcyjną poprzez pobudzanie pozytywnych emocji, ale ma także dodatkowe walory zawierające się w szczególnym przekazie treści, który dokonuje się w znacznym stopniu technikami niewerbalnymi. Walorem tej pracy są starannie zaplanowane badania własne, które pozwalają w empiryczny sposób zapoznać się z zaletami tej metody u jej praktycznym zastosowaniu. Wnioski wynikające z tych badań są tyleż wartościowe naukowo, co i przydatne dla praktyki społecznej, a także już bezpośrednio -pedagogicznej. Dobrze wpisują się w narastającą krytykę metod dydaktycznych współczesnej szkoły, stanowiąc konstruktywną i bardzo konkretną propozycję w procesie tworzenia nowoczesnej edukacji. Opracowanie to może być docenione przez szeroki krąg czytelników rekrutujących się nie tylko ze środowiska pedagogów (teoretyków i praktyków), ale także spośród innych przedstawicieli nauk społecznych, zainteresowanych rozwojem i uwspółcześnieniem edukacji\". Z recenzji prof. dr. hab. Lechosława Gapika