/o-1274570/n/dowodcy-armii-krajowej)
Bohaterami książki jest pięciu dowódców, którzy po przegranej kampanii wrześniowej stanęli na czele podziemnych Sił Zbrojnych w Kraju. Generał Michał Tokarzewski-Karaszewicz był organizatorem Służby Zwycięstwa Polski, pierwszej konspiracyjnej organizacji wojskowej. Czterej następni generałowie: Kazimierz Sosnkowski, Stefan Rowecki, Tadeusz Komorowski, Leopold Okulicki dowodzili kolejno Związkiem Walki Zbrojnej, przemianowanym na Armię Krajową (14 II 1942) - największą podziemną armię w Europie.
Poznajemy ich biografie, różne drogi, którymi przez fronty I wojny światowej i wojnę 1920 r. szli ku Niepodległej, służbę w wojsku II Rzeczypospolitej, żołnierskie czyny na polach września 1939 r. Najwięcej uwagi autor poświęca tym latom ich życia i służby, kiedy, ukryci pod pseudonimami, stali się symbolem polskiej nadziei, że to "z trudu i znoju" Sił Zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego, którym dowodzili, "Polska powstanie, by żyć".
Poznajemy ich biografie, różne drogi, którymi przez fronty I wojny światowej i wojnę 1920 r. szli ku Niepodległej, służbę w wojsku II Rzeczypospolitej, żołnierskie czyny na polach września 1939 r. Najwięcej uwagi autor poświęca tym latom ich życia i służby, kiedy, ukryci pod pseudonimami, stali się symbolem polskiej nadziei, że to "z trudu i znoju" Sił Zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego, którym dowodzili, "Polska powstanie, by żyć".
