Opinia na temat książki Doskonały dzień

Jak wytłumaczyć to, że aż tak głęboko odchodzę od swoich ulubionych gatunków na poczet całkiem innej, tak mi obcej gatunkowo książki? Cóż, lekkie historie obecnie przyjmują się u mnie o niebo lepiej niż dotychczasowe pozycje, co tłumaczę zmęczeniem materiału. Miłą odskocznią, jak i bez wątpienia pozytywnym zaskoczeniem jest wznowienie książki dobrze wielu czytelnikom znanego Richarda Paula Evansa i jego "Doskonałego dnia".

Bohater to człowiek, jakim mógłby się stać z dnia na dzień każdy z nas. Od człowieka, który stracił pracę, kolejno pracował poniżej swoich kwalifikacji jednocześnie spełniając ciche marzenia o wydaniu książki. Nagle wyrwany z tego schematu Robert staje przed obliczem sławy, rozpoznawalności, wąskiego grona tych popularnych i absolutnie nie narzekających na biedę i ubóstwo. Tylko czy to jest właśnie to, czego Robert potrzebował? Czy przed wielkim przełomem mężczyzna nie był bogatszy?

To lekka opowieść z ukrytym kompasem moralnym, który zamiast prowadzić utartym szlakiem, wiedzie bohatera na nieznane tereny. Nieznane, które mogą okazać się pięknym doświadczeniem, ale i jednak kryją w sobie pewien trudny do uchwycenia stopień ryzyka, jakiego nie jest świadom ojciec i mąż. Evans bardzo ładnie buduje napięcie, sprawia, że historia sama płynie, by doprowadzić do pełnego refleksji lądu, który mógłby stać się wyspą wybawienia dla poszukującego spokoju rozbitka. Nigdy jednak nie jest wiadome, czy upragnionego ląd nie stanie się przekleństwem i marzeniem, któremu lepiej, by nigdy się nie ziściło.
Bardzo pozytywna, ciepła i napawająca optymizmem książka.