Dom wdowy

"Dom wdowy" Julity Szpilewskiej to książka bardzo romantyczna, optymistyczna, o wierze w człowieka oraz "ku pokrzepieniu serc". Jest rok 1995, krótko po wojnie domowej w byłej Jugosławii. Rada, młoda, ale doświadczona przez życie kobieta, straciła w czasie tej krwawej wojny to, co najbardziej kochała, czyli męża i synka. Najlepszym sposobem na samotność jest kontakt z drugim człowiekiem, dlatego też Rada przygarnia pod swój dach bezdomnych przyjaciół. W powieści Julity Szpilewskiej dom spełnia bardzo ważną rolę, nie tylko jako miejsce, do którego się wraca, ale również rolę duchową - wszyscy bohaterowie poszukują swego miejsca na ziemi. Autorka prowadzi swoistą grę z czytelnikiem przerywając co jakiś czas akcję powieści, by uchylić rąbka tajemnicy powstawania książki. Przedstawia rozmowę autorki i jej przyjaciółki, dzięki temu możemy dowiedzieć się, jak powstawała książka, z jakimi problemami borykała się autorka, pisząc książkę i kto był pierwszym krytykiem jej dzieła. W książce można odnaleźć mnóstwo namiętności, miłości i sposoby rozwiązania bądź uniknięcia zwykłych ludzkim problemów. Towarzyszy temu nutka nostalgii, wprawiająca czytelnika w zadumę nad człowieczeństwem i rolą miłości w procesie odnowy (odbudowy) odradzania się.