Opinia na temat książki Dolina straconych złudzeń

Gdy w Alpach zostają znalezione kolejne zwłoki, a ludzie zaczynają mówić o seryjnym mordercy, który pozuje ciała swoich ofiar, kierownictwo luksusowego hotelu postanawia nie zwlekać i zamiast czekać na być może najgorszy sezon od lat, zatrudnić prywatnego detektywa, by ten rozwiązał sprawę. W ten sposób, polski detektyw Piotr Sauer, pracujący na co dzień w Zurychu trafia do małego górskiego miasteczka Niderwalden.

Pierwsza powieść Anny Górnej oczarowala mnie swoją świeżością i ciekawym spojrzeniem na Szwajcarię (kraj nie tak często pojawiający się w powieściach, które czytałam). Tym razem Autorka zabiera czytelnika do górskiego miasteczka i tak sugestywnie maluje przed nim zapierające dech w piersi widoki, że niemal można poczuć jakby samodzielnie odbywało się wyprawę w Alpach.

Pod względem kryminalnym powieść jest jeszcze lepsza od swojej poprzedniczki. Już od pierwszych stron czuć duszony, małomiasteczkowy klimat. A i samo śledztwo przebiega odrobinę bardziej dynamicznie i jest bardziej rozbudowane niż było wcześniej. Większa ilość niuansów i przeróżnych tropów, które przedstawia Autorka sprawia, że od lektury trudno się oderwać.

Bardzo podoba mi się też relacja między głównymi bohaterami, a właściwie sposób w jaki jest przedstawiona. Bo szczerze mówiąc nie ważne w jakim kierunku Autorka zdecyduje się poprowadzić ten wątek ja i tak będę zadowolona. Ważne, by pojawiały się kolejne książki z Piotrem i Mią. A biorąc pod uwagę zakończenie powieści kolejny tom będzie prawdziwą perełką.

Anna Górna zachwyciła mnie stylem już przy swojej debiutanckiej powieści. Kolejna książka tylko udowadnia, że Autorka ma ciekawe i nietuzinkowe podejście do zagadek kryminalnych, potrafi skonstruować misterną intrygę i tak ją poprowadzić, by zwieść czytelnika.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.