Dobry Boże, spraw, żebym oślepł

Woody Allen powiedział: "To ważne mieć jasność, że żyjemy w złym, podstępnym i wrogim wszechświecie. Przez co chorujemy, starzejemy się i w końcu umieramy". Zainspirowany tym niezbyt szczęśliwym obrazem świata Allen widzów swoich filmów doprowadza do płaczu - ze śmiechu. Na podobnym założeniu opiera się pierwsza sztuka Genazino, wystawiona w Darmstadt "Dobry Boże, spraw żebym oślepł". Ktokolwiek w tej sztuce otworzy usta, robi to tylko po to, żeby powiedzieć o innych lub o sobie samym to, co najgorsze. Każdy siwy włos, każda zmarszczka czy worek pod oczami, każda fala potu zostanie natychmiast zgryźliwie skomentowana; każde spotkanie teraz lub w przeszłości zostanie ocenione z perspektywy "ciupciania".
U. Wittstock, "Dobry Boże, spraw, żebym oślepł". Pierwsza sztuka teatralna Wilhelma Genazino, w: "Buchertagebuch von Uwe Wittstock", 14.10.2005.